Sad Boys Klub - Concrete Man

Ze mochten al openen voor DIRK. in VierNulVier en voor RONKER in de Charlatan. En ook al klinken ze zo eighties als maar kan, toch is het oudste lid nog maar dertig.

Ze zijn met vieren, de jongens van Sad Boys Klub, maar tijd om te kaarten zullen gitarist-zanger Thomas Seynhaeve, gitarist Gilles Van De Vijver, bassist Gilles Dierickx en drummer Lucas Vanmeerhaeghe niet nemen de komende maanden. Er staan namelijk al een viertal shows op de agenda waarvoor gerepeteerd moet worden en nu de eerste single uit is, wordt het menens.

Met invloeden van Joy Division, Bauhaus, Killing Joke, The Sound maar ook van DIIV en bdrmm willen ze een plekje veroveren in de alternatieve muziekscene en in je hart. Daarvoor stellen ze zich in Concrete Man kwetsbaar op, en voeren ze een personage op dat zich probeert staande te houden in de vijandige wereld die hem omringt. Tenminste, zo voelt hij het zelf toch aan.

"Without a membrane we are nothing", klinkt het herhaaldelijk over de uitwaaierende gitaren en toenemende noise. Iedereen heeft een laagje bescherming nodig om zich staande te houden, dat is de uiteindelijke conclusie. Of ze er nu zelf ook zo over denken of dat het over iemand anders gaat, blijft onduidelijk. Is de song het beschermende vlies van Seynhaeve zelf of gaat het om een observatie?

Hoe dan ook is Concrete Man een wervelende song met een stevige groove, meeslepende zang en tegelijk een donker, melancholisch kantje. Niet voor één gat te vangen dus, deze Sad Boys Klub. En zo hebben we het graag.