#RSD1992 - Pavement - 'Slanted And Enchanted'

Dit weekend is Record Store Day de hoogmis voor menig muziekliefhebber (en hipster), maar wij blikken even terug naar drie mijlpalen die deze week dertig kaarsjes uitblazen. In de laatste week van april 1992 zetten we voor het eerst de pick-upnaald op 'Slanted And Enchanted', het debuut van Pavement. Of eerder: de laser, want toen kocht iedereen natuurlijk cd’s.

In de vroege hoogdagen van de grunge, in de herfst van 1991, kreeg elke gitaarband plots disproportioneel veel aandacht. Zo pikten we op de Nederlandse radio Summer Babe en Debris Slide op, van een Californisch bandje genaamd Pavement. Het leek niet meer dan een leuk en mellow doorslagje van onze helden Sebadoh, maar in april 1992 was daar plots een debuutalbum, waarop elke song een perfecte emanatie leek van hoe we onze indierock het liefst geserveerd kregen. Van de heerlijk slackerige opener Summer Babe over de schier perfecte popsingle Trigger Cut naar een chaotisch No Life Singer Her. Een dijk van een openingstrio als visitekaartje. Dan moest het ongewilde lo-fi antwoord op Pearl Jams Black nog komen, vermomd als het slome, melancholische In The Mouth A Desert ("ooh ooh ooh ooh ooh ooh ooh"!), of het hectisch schreeuwerige mantra "I'm trying! I'm trying! I'm trying!" in Conduit For Sale.

Tussen alle drukte door, ontwaarden we ook briljante, meer ingetogen pareltjes als Zurich Is Stained of Here. Perfume V klonk dan weer als een song waarvoor zelfs Black Francis een paar dikke vingertjes te geef zou hebben gehad (StuBru's Kirsten Lemaire speelde een paar jaar later trouwens basgitaar in een bandje dat naar deze Pavement song werd vernoemd, Perfume IV).

'Slanted And Enchanted' zat zo verslavend geniaal in elkaar dat we in die dagen het album vooral live wilden ondergaan. Dat gebeurde net niet toen Pavement eind juni 1992 in Amsterdam opende voor The Breeders (die eveneens in april 1992 de 'Safari EP' uitbrachten). Onze chauffeur was lazarus en de magere troostprijs was diezelfde avond Concrete Blonde in de Vooruit, maar een week later hadden we het geluk Pavement op een zomerse juli-avond te zien in - of all places! - Merchtem. Een dag eerder stonden ze ook al in het Lintfabriek in Kontich, waar de band een eeuwige band smeedde met voorprogramma Orange Black.

Aan de ingang van de Groovy Times in Merchtem sprak een licht aangeschoten man iedereen aan. Later op de avond bleek het drummer Gary Young te zijn. Eind 1992 deelde hij aan de ingang van de Brielpoort lucifers uit, toen Pavement daar het voorprogramma deed van Sonic Youth. Zijn leven bij Pavement was kort, want na de opnames van het ep'tje 'Watery, Domestic' werd hij uit de groep gezet.

Pavement leverde in de jaren negentig nog een aantal prima albums af, maar 'Slanted And Enchanted' blijft in ons hart toch de beste Pavement-plaat. Wie zich trouwens afvraagt wat de albumtitel eigenlijk betekent: Stephen Malkmus jatte de titel van een tekening die aan de muur hing bij goede (en betreurde) vriend David Berman (met wie hij later nog samenwerkte bij Silver Jews).

In 1999 hield Pavement het voor bekeken, maar in 2010 kwamen ze toch nog eens langs in Brussel voor een reunieconcert in de AB. Op 7 november dit jaar doen ze dat nog eens over in het Koninklijk Circus. Begin maar al te sparen want de ticketprijzen zijn nogal hi-fi.