Roundup: november

Achtergrond

Kerst hangt in de lucht en dat voelen we in onze sparrebenen. Want wie graag een ouderwets muziekschijfje onder de kerstboom legt, zal alvast keuze genoeg hebben. Wat dacht je van een live plaat van Ed Sheeran (13/11) of Courtney Barnett (06/11) voor je hippe broer of zus? Een best of van Anastacia (06/11) of Bob Dylan (06/11) voor moeke en vake? Een kerstspecial van Kylie Minogue (13/11) voor de grootouders? Of wil je eindelijk dat aandachtvragende snertjoch van een neefje stil krijgen met de nieuwste van Justin Bieber (13/11) of One Direction (13/11)? Allemaal mogelijk! Dit zijn alvast enkele albums die een plaatsje op jouw verlanglijstje verdienen.

Adele – ‘25’ (20/11 - XL)

"Hello / It's me / I was wondering if after all these years you'd like to meet / To go over everything / They say that time's supposed to heal ya / But I ain't done much healing..." Met deze woorden werd de nietsvermoedende ‘X-Factor’-kijker tijdens een dertig seconden durend reclameblokje attent gemaakt op de grote terugkomst van Adele. Terwijl haar vorige albums veelal over break-ups gingen, gaat ‘25’ vooral over make-ups. De grammy winnende zangeres is ondertussen moeder geworden, heeft een operatie aan de stembanden ondergaan en had last van een vervelende writers-block. Daardoor kon Adele alles wat meer in perspectief plaatsen, en mag de ex van Adele – en waarschijnlijk één van de meest gehate exen ter wereld – een heuse wiedergutmachung verwachten.

De hulp van Damon Albarn werd hiervoor ingeroepen; zonder resultaat. Ook Pharrell kreeg welgeteld twintig minuten studiotijd met Adele vooraleer ze terug verdween met de noorderzon, naar haar kind en familie waar ze zich echt op haar gemak voelt. Dat dit de comebackplaat van het jaar zal worden is nogal wiedes. Maar speculaties rond een eventuele wereldtournee blijven tot op heden onbeantwoord. Zou ze durven haar zoontje meenemen op tour? Of zou ze hem kunnen achterlaten in Groot-Brittannië? Kan haar breekbare stem het moordende tempo van shows aan? Is ze klaar om voor uitzinnige meutes in de grootste concertzalen ter wereld te zingen? En vooral: wil ze dit zelf wel allemaal? Laten we op twintig november gewoon klinken op de terugkeer van de breekbaarste en weekste stem op deze aardbol. De rest zien we dan wel.

Steak Number Eight – ‘Kosmokoma’ (6/11 - Indie Recordings)

“Werd daar ergens een varken gekeeld met een stuk prikkeldraad of was dat gewoon Brent Vanneste die het publiek begroette?” Van de sopraanstem van Adele naar een vuile stal in Wevelgem: een grote stap voor de mensheid, maar een kleine stap voor de muziekliefhebber onder ons. Op zes november is het voor een dagje opnieuw West-Vlaanderen boven, want “Afbraakwerken Steak Number Eight” smijten dan ‘Kosmokoma’ binnen.

De nieuwste bestaat zoals steeds uit kwaliteitsvlees afkomstig uit de sludge- en metalweide, maar is voor de gelegenheid gemarineerd in postrock en nachtmerriepsychedelica, toegeschroeid door producer David Bottrill (Tool, Smashing Pumpkins, Wallace Vanborne,…) en voor ruim twee jaar in de oven gestoken om de malsheid te bewaren. In november gaat hun Europese tour van start, die hen van Duitsland en de UK helemaal tot in Denemarken brengt. Afsluiten doen ze op zestien december in de Ancienne Belgique. Kan iemand een familiepak tandenstokers meebrengen?

Jamie Woon – ‘Making Time’ (6/11)

Nachtelijke autoritten zijn haast nooit meer hetzelfde nadat je Jamie Woons debuut ‘Mirrorwriting’ uit 2011 door de speakers hebt gehaald. Daar komt nu eindelijk een vervolg op, al is het opnameproces lichtjes gewijzigd. Woon legde minder de nadruk op elektronica, maar stond erop dat het hele album opgenomen werd met een live band – naar het voorbeeld van D’Angelo’s album ‘Voodoo’.  Zoiets kost natuurlijk bakken vol geld, maar Woon bewijst zo dat hij tot een uitstervend ras behoort; een ras dat terug naar de roots van het opnameproces grijpt. Er duiken al nieuwe nummers van Jamie Woon op in de dj-sets van Disclosure en Pharrell en ook Justin Timberlake en Cara Delevigne lopen, naar verluidt, te boffen. Nu jullie nog.

 

Kurt Cobain – ‘Montage Of Heck, The Home Recordings’ (6/11)

Brett Morgen, de regisseur die de sombere maar ontluikende documentaire ‘Montage Of Heck’ heeft gemaakt over het leven van Nirvana zanger Kurt Cobain, stond voor een dappere opgave. Enkele jaren geleden kreeg hij de sleutels in handen van de industriële opbergruimte waar alle persoonlijke spullen van de legendarische zanger waren gestockeerd. Van notitieboekjes en schilderijen tot unieke, persoonlijke opnamebeelden en zijn gitaren - netjes opgeborgen in de kisten.

Daartussen vond hij ook honderdenzeven cassettes met opnamemateriaal, gaande van jamsessies met Courtney Love, Nirvana en Fecal Matters tot covers van Cher, R.E.M., The Beatles en zelfs enkele spoken wordopnames. Alles samen goed voor meer dan tweehonderd uur klank, die Morgen voor ons netjes heeft gesorteerd en op een plaatje gebrand. Op ‘Montage Of Heck, The Home Recordings’ staan dertien nummers, waaronder vroege demo's van Sappy en Something In The Way tot zelfs een cover van Beatlessong And I Love Her – een nummer geschreven door Paul McCartney, een persoon waar Cobain nochtans een hekel aan had. Pure geldklopperij op de rug van de doden? Of zijn deze huiselijk opgenomen demo’s van dit uitzonderlijke talent echt de moeite waard? Wij hopen stiekem op het tweede.

Diiv – ‘Is The Is Are’ (?/11 – Captured Tracks)

Het ging de afgelopen jaren niet goed met Zachary Cole Smith, de frontman van Diiv en ex-bandlid van oa. Beach Fossils en Darwin Deez. Een fikse heroïneverslaving kwam van achter een struik piepen en de band kwam meer in het nieuws door drugsverhalen en uitspattingen op sociale media dan met muziekgerelateerde zaken. Het dieptepunt viel echter in september 2013, toen Smith en zijn toenmalige vriendin Sky Ferreira door de politie werden opgepakt voor het bezit van maar liefst tweeënveertig bommetjes heroïne. Ferreira viel volledig uit de lucht en besloot onmiddellijk afstand te nemen van de dolende zanger.

Het sein voor Smith om zich nog meer op de drugs te storten. In een interview met NME bekende Smith dat het album ‘Is The Is Are’ het enige is dat hem op dit moment nog levend houdt. In navolging van zijn grote held Kurt Cobain, en verteerd door gemis, schuldgevoel en de kletsen van het drugsleven wil hij één meesterwerk maken, alvorens hij wie weet wat zal uitsteken. Muzikaal houdt Diiv dezelfde shoegaze- en postpunkrichting aan als in hun vorig album ‘Oshin’. De release van het album werd beloofd voor november. En de eerste single Dopamine werd alvast enthousiast onthaald. Of het album effectief een meesterwerk zal worden valt nog te bezien, al zou dit wel eens het laatste wapenfeit kunnen zijn van Zachary Cole Smith. Voor eeuwig.