Roundup: januari 2016

Achtergrond

Ah, dat heeft gesmaakt. Overdaad? Jazeker! En nu terug over naar de orde van de dag. Er staan weer behoorlijk wat interessante releases op stapel tijdens de eerste maand van het nieuwe jaar. Wij zetten de voornaamste voor u op een rijtje.

Roundup: januari 2016

Zonder dank!



David Bowie – Blackstar (8/01 – Columbia)

‘Blackstar’ – als titel zou eigenlijk de afbeelding van een zwarte ster moeten verschijnen, maar mijn toetsenbord wil niet mee – is de vijfentwintigste plaat van David Bowie, en wordt in de rekken verwacht op zijn negenenzestigste verjaardag. Dat fans aller lande behoorlijk enthousiast worden van nieuw werk van deze man is geen verrassing, maar we raden je toch aan om even mee te gaan in hun geestdrift. Voor het eerst sinds lang zet Bowie een voorzichtige stap opzij uit zijn met schmink en lippenstift opgemaakte pop en duikt hij de wereld van het experiment in. Samen met LCD Soundsystem frontman James Murphy hebben ze Kendrick Lamar’s ‘To Pimp A Butterfly’ aardig onder de loep genomen en maken ze er geen geheim van dat ze hevig geïnspireerd waren door het album. U zal het zelf moeten aanhoren om het te geloven, maar wanneer Bowie iets uitbrengt zou u, als zelfverzekerde muziekliefhebber, altijd een uurtje of twee moeten vrijmaken.

Hinds – Leave Me Alone (08/01 – Mom + Pop)

Alle hippe tienermeisjes: even opletten graag. Hinds, vier schrale Madrileense meisjes, brengen begin 2016 een album uit dat het een en het ander in beweging zal brengen. Felle kwekken, garagegitaren, ontroerend Engels met af en toe een Spaanse tongval ertussen, maar vooral: deuntjes voor elke mens die graag een koffie gaat drinken in een duivenlokaal omdat het bloemenbehang daar zo authentiek is. Of een band voor elke man die met plakkerige vingers, veilig achter zijn toetsenbord, seksueel gefrustreerde commentaren post op allerlei sociale media. Ja jij daar! Kom uit je kot en ga ze live gaan ontmoeten op zondag achtentwintig februari in de Ancienne Belgique en bestel voor ons nog een dubbele, geshakete, mokka machiatto met soyamelk. Gracias!

Savagas – Adore Life (22/01 – Matador Records)

Van vier hippe tienermeisjes naar enkele sterke vrouwen die met één blik je balzak doen krimpen. De postpunkse dames van Savages zijn in januari terug met hun tweede album ‘Adore Life’ – een verrassend positieve titel voor de bezwerende muziek die ze in onze strot duwen. Leden van de pers kregen een lange lijst met onderwerpen waar het album over gaat. Een kleine samenvatting: iets over keuzes maken, niet in clichés vervallen, zwakte tonen om er achteraf sterker uit te komen en door de modder ploegen om één of andere ruwe diamant te vinden. Kortom, typisch iets voor vrouwen. Vuistje!

Daughter – Not To Disappear (15/1 – 4AD)

Het is ondertussen al drie jaar geleden dat dit drietal hun debuut uitkwam. Die luisterde naar de naam ‘If You Leave’. Of de twee albums iets met elkaar te maken hebben is nog niet helemaal duidelijk, maar wat wel als een paal boven water staat is dat ze grote stappen genomen hebben, zowel op tekstueel gebied, als in hun verhaallijnen en geluidsvormen. Bewijs daarvan zijn de drie clips die opgenomen zijn in samenwerking met auteur Stuart Evers. Hij schreef drie verhalen, gebaseerd op de nummers van ‘Not To Disappear’, waarbij daar dan drie videoclips op gebaseerd zijn. Doing The Right Thing bijvoorbeeld, vertelt het verhaal van een dementerend oudje, en het vernietigende effect van de ziekte op zijn naaste omgeving. Even slikken.

Bloc Party – Hymns (29/01 – Imfectious Music/BMG)

Dat Bloc Party terug is met twee nieuwe leden onder hun vleugels, weet iedereen ondertussen. Dat ze twee nummers als ongeleide projectielen de wereld ingestuurd hebben weet ook iedereen. Dat het allemaal op niets trok, was ook al opgevallen. Toch wisten ze hun optreden in het Koninklijk Circus al volledig uit te verkopen. Daar is maar één goede reden voor, en direct ook de reden waarom dit album een beurt verdient: het is Bloc Party. Niemand vergeet wat een stormram van een binnenkomer debuutplaat ‘Silent Alarm’ was, en als ze in interviews dan nog beweren terug te gaan naar de roots, kunnen we niet anders dan licht nieuwsgierig worden. Dit kan al direct de verrassing, of de teleurstelling van 2016 worden.

4 januari 2016
Joris Roobroeck