#RockInSpace - Montrose' - Space Station #5 (1973)

Rock-‘n-roll en ruimtevaart, op het eerste gezicht geen evidente match. Toch gaan we deze week voor muziekjes met interplanetaire ambities.

Beetje ondergesneeuwde hardrockpioniers, Montrose. Toen brulboei Sammy Hagar voor het eerst Ronnie Montrose hoorde gitaar spelen begin jaren zeventig, was hij dermate onder de indruk dat hij hem prompt aanzocht als zanger: “I went straight to Ronnie’s house. I showed him the lyrics to Space Station # 5 and he started playing that monster riff. We wrote the song together that day.”

Een song over leven in de wijdse sterrenhemel. Naar verluidt zou Hagar geloven dat hij als kind door aliens ontvoerd werd. Sommigen beweren dat hij dit volhield om de verkoop van zijn autobiografie aan te zwengelen. In de Verenigde Staten zijn er wel meer die zulke ontvoeringen claimen. Een verklaring voor dit bizarre fenomeen is "sleep paralysis", waarbij deze slaapverdoving dichtbij hallucinaties liggen. Waar dit vroeger gepaard ging met demonen, trollen en heksen, zijn in moderne tijden deze beelden vervangen door UFO’s en al dan niet intelligente aliens. Hagar: "You know how big the universe is? It's freakin' huge! If we're really the only ones out there, that's scarier to me than thinking there are aliens. So, my whole career I've been writing about these kinda things. But they've never been the hits. They've only been the underground songs. If anything in the book has been played down, it's my mystical side, because I don't want to sound like I'm crazy."

Wat er ook van is, het leverde hem een ferme song op. Spijtig genoeg was de song ook een voorafspiegeling van de dood van Ronnie Montrose, die overleed na een lange strijd met depressie en prostaatkanker: “Oh what a time we had / Living on the ground / I've moved to Station #5 / See you next time around.”