Rock Werchter 2012 - een persoonlijke agenda (1)

Achtergrond

Net als bij iedere rechtgeaarde muziekliefhebber heeft het nieuws uit Schueremanskamp ons ettelijke maanden in de ban gehouden. Eerste namen, nieuwe namen, een nieuw podium, ticketprijzen, opening van de voorverkoop: we hebben het allemaal op de voet gevolgd. Nu we in de laatste rechte lijn komen voor de start van wat niet anders dan een briljante festivalzomer kan worden, en ook de laatste details bekend gemaakt zijn, wordt het tijd om onze persoonlijke agenda op te stellen.

Omdat we onszelf kennen, en we weten dat de lokroep van de welgekomen verkoeling die de reuzenpopulieren en de bekertjes lauw bier ons gewoonlijk brengen maar al te vaak onweerstaanbaar blijken, trachten we onze ambitie enigszins in te perken, en verplichten we onszelf een paar groepen zonder excuus te gaan bekijken. De overige bezienswaardigheden markeren we als “treeview”, omdat we hopen er toch wat van mee te pikken in de lommerte onder de bomen.

DAG 1

Niet te missen:

Metric (The Barn, 14:15 – 15:00)
Wat ons betreft kan het hoogtepunt van deze RW vroeg vallen. Zéér vroeg zelfs, want de Schuer heeft onze revelatie van het jaar zo geprogrammeerd dat ze het nieuwe podium, The Barn, openen. Komt dat zien, want Metric, de groep rond Emily Haines en James Shaw leverden met ‘Synthetica’ enkele weken geleden de soundtrack bij onze zomer af. In thuisland Canada zijn ze intussen supersterren. En we hopen dat het ondankbare slot als allereersten hen er niet van weerhoudt om met hun aanstekelijke newwavepop de wei meteen in brand te steken!

Cypress Hill (Pyramid Marquee,18:45 – 19:45)
Onze hiphopjaren liggen dan wel al een hele tijd achter ons, Cypress Hill willen we donderdag voor geen geld missen. ‘Black Sunday’ en ‘Temple of Doom’ kennen we nog steeds grotendeels van buiten, met klassiekers als Insane in the Brain, Hits from the Bong, en Boom Biddy Bye Bye. Naarmate ze meer rockelementen in hun muziek zijn gaan integreren milderde onze interesse, maar dat deze wandelende cannabisschoorstenen in Werchter niet alleen de eerste podiumblunt, maar ook het eerste feestje zullen aansteken staat voor ons buiten kijf.

The Cure (Main Stage, 22:45 – 00:35)
De overgang van donderdag naar vrijdag laten we zonder pardon begeleiden door The Cure, al was het maar om volmondig “It’s Friday, I’m in love” mee te kunnen kelen. Robert Smith en de zijnen mogen komen bewijzen waarom NME hen vorig jaar de Godlike Genius Award uitreikte. En wij hopen alleen maar dat we, naarmate het einde van dag één nadert, The Forest nog door de bomen kunnen zien. Killing An Arab nog aan toe!

Treeview:

Als het enigszins lukt, hopen we zeker ook iets mee te pikken van de pretpunk van Blink 182 (Main Stage, 19:20 – 20:20). Zelfs als hou je niet van de muziek, met hun onderbroekenhumor krijgen deze jongens zelfs de meest doorwinterde citroenbijters op hun hand. En de geweldige Travis Barker ondersteboven zien drummen blijft fenomenaal. The Maccabees (The Barn, 17:45 – 18:45) en Bombay Bicycle Club (The Barn, 15:45 – 16:45) zijn dan weer groepjes die we altijd en overal al gemist hebben, dus we zijn hen haast een luisterbeurt verplicht dit jaar, al was het maar omwille van hun tot de verbeelding sprekende groepsnamen. Omdat we er allesbehalve vies van zijn de beentjes te strekken op pompende basdreunen, en ook wij Your Friend zijn kunt u er ook donder op zeggen dat onze laatste uren op de wei deze dag doorgebracht worden aan de Main Stage, waar Justice (Main Stage, 01:15 – 02:30) mag afsluiten.

DAG 2

Onmisbaar:

Miles Kane (The Barn, 14:15 – 15:15)
Eerst aanvoerder van The Rascals, maar vooral bekend vanwege de samenwerking met Arctic Monkey Alex Turner in het indrukwekkende The Last Shadow Puppets: Miles Kane is het soort artiest dat barst van talent, en dat komt tot uiting in ieder project waarover hij zich ontfermt. Vorig najaar zagen we hem nog ei zo na Beady Eye van Liam Gallagher naar huis spelen, en we zijn ervan overtuigd dat hij sindsdien enkel nog maar beter is geworden.

Perfume Genius (Pyramid Marquee, 15:15 – 16:15)
Twee jaar geleden blies Mike Hadreas, aka Perfume Genius, ons omver met zijn debuut ‘Learning’, en dit jaar heeft de man met ‘Put Your Back N 2 It’ een vervolg geschreven dat minstens zo beklijvend is. Verwacht geen wijdbeense gitaarsolo’s of dreunende drums: Hadreas bekampt zijn demonen met weinig meer dan een piano en zijn stem, maar veel intenser dan dit wordt het niet. Laat uw bierzwelgende, klinken-reparerende en vrouwen-ambeterende vrienden even voor wat ze zijn, en ga in de Pyramid Marquee genieten van deze uitzonderlijke muzikant.

Jack White (Main Stage, 18:40 – 19:55)
The White Stripes zijn dood, leve Jack White! De bezieler van dé rockgroep van het nieuwe millennium bewijst met ‘Blunderbuss’ dat hij ook zonder Meg White, The Dead Weather of The Raconteurs als ruggensteun tot grootse dingen in staat is. Een stadionhit als Seven Nation Army, verzengende bluesrock, kabbelende country of fraaie pianoballads: White draait er zijn hand niet voor om. De man heeft de afgelopen jaren al een dergelijk oeuvre bij elkaar gepend dat hij op één optreden nooit ieders favorieten allemaal gespeeld krijgt, ons inziens een teken van zijn kampioenendom.

dEUS (Main Stage, 20:30 – 21:45)
In België en ver daarbuiten heeft dEUS intussen zo’n reputatie opgebouwd dat zelfs een plaat met geluiden van Barman in de badkamer als zoete broodjes zou verkopen. Onlangs verrasten ze nog met ‘Following Sea’, een gesmaakte plaat die totaal onverwacht werd uitgebracht. Wijzelf laten geen kans onbenut om ze aan het werk te zien, niet in het minst omwille van de immer geniale king of cool Mauro. En we hopen van u exact hetzelfde.

Treeview:

We hebben ze al tig keer live aanschouwd en iedere keer is School is Cool (The Barn, 12:45 – 13:30) even overweldigend. Lana Del Rey (The Barn, 20:15 –21:00) heeft met Video Games dan weer danig onze nieuwsgierigheid geprikkeld, en van Beirut (The Barn, 00:00 – 01:00) vragen we ons al een hele tijd af hoe die prachtige platen live klinken.