Rock WerchDour 2013

Achtergrond

Het lijkt onwaarschijnlijk, maar eigenlijk is elk festival voor een stukje verweven met het programma van Dour. En dat is eigenlijk al jaren zo. Wie het bijvoorbeeld voor Tomorrowland (of andere dancefestivals) heeft, kan zich ook op Dour uitleven. Metalheads, nog maar net bekomen van Graspop, kunnen terecht op dit festival. Alternativo's, die het wel voor Pukkelpop hebben, zullen zich er niet vervelen. En zelfs de liefhebbers van brede mainstream, die zich onlangs op Rock Werchter hebben uitgeleefd, vinden er dingen van hun gading. Dour is dus een omnifestival. We hebben moeten zoeken, maar we hebben er toch een aantal gevonden die niet hadden misstaan op de affiche van Rock Werchter, zij het misschien niet allemaal op het hoofdpodium.

It’s wu motherfuckers. De Wu-Tang Clang maakten furore indertijd met hiphop die uit een andere wereld leek te komen. Ondertussen hebben ze wel al sinds 2007 geen nieuwe plaat meer uitgebracht, maar zijn ze wel in blijde verwachting. De legendarische debuutplaat is inmiddels twintig jaar oud, dus dat lijkt een ideale gelegenheid om er een Greatest Hits-show van te maken.

Dan Deacon laat overal waar hij langskomt mensen in een vreugdevolle feestroes achter. Zijn concerten geven een nieuwe betekenis aan het woord “publieksparticipatie”. Wees niet verwonderd als u aangezet wordt tot fitness, of als u als Chinees vrijwilliger wordt aangeduid om dansinstructies aan je medetoeschouwers te geven. Het wordt een belevenis, dat is zeker.

In zijn eentje zorgde Devendra Banhart een tiental jaar geleden voor een folkrevival die nog altijd terugklinkt in groepen als bijvoorbeeld Fleet Foxes. Ondertussen is de man verder geëvolueerd en is zijn muziek minder excentriek geworden. Dat betekent daarom niet minder boeiend. Zijn laatste album, ‘Mala’, is dansbaar en bevat enkele prachtige nummers. Wist u trouwens dat de man ondertussen een niet onverdienstelijke parallelle carrière uitgebouwd heeft als hedendaags kunstenaar?

SUUNS speelt tegelijkertijd met DIIV. Dat is een moeilijke keuze. Gelukkig komen de daMusic-reporters terplaatse goed overeen en zullen zij dat zeker onder elkaar regelen. DIIV zijn de bastaardzonen van Kurt Cobain. Ze hebben de attitude en het songschrijverstalent geërfd, maar niet de ethiek. In een interview met NME zeiden ze dat “branding” een essentieel onderdeel van eender welke activiteit in de muziekindustrie anno 2013 is. Gelukkig dat Cobain dat niet meer moet aanhoren.

Er broeit wat in Canada. Zo veel is ondertussen duidelijk. Eén van de bands die daar vandaan komen is SUUNS. Ze maken muziek die zich het gemakkelijkst onder de noemer elektro laat indelen, maar gebruiken ook gitaren en neigen soms naar kraut. Wat belangrijker is: drie jaar na hun debuutalbum hebben ze een uitstekende live-reputatie opgebouwd die hen een kleine schare toegewijde fans heeft opgeleverd. Die kan alleen maar groeien op Dour.

Young Rival is er weer zo eentje, die nog niemand kent, maar die op het punt staat om uit hun cocon te barsten. Bijzonder aanstekelijke poprock, perfect passend in het huidige muzieklandschap. Songs die kloppen en gespeeld worden met het hart op de juiste plaats. Deze band is er eentje die volgend jaar op Pukkelpop of Rock Werchter staat. Let op onze woorden. Kwestie van nu al te kunnen zeggen dat u hen gezien hebt dus.

De vijfentwintigste editie van het Dour festival vindt plaats van 18 tot en met 21 juli in het gelijknamige Waalse dorpje.

Kristof Van Landschoot, Patrick Van Gestel