#RiffORama - ZZ Top - La Grange (1973)
Zeven riffs hebben we u afgelopen week geserveerd. Maar eigenlijk krijgen we er in deze digitaal gesynthetiseerde tijden niet genoeg van en voegen we er deze week graag nog eens eigengereid een paar analoge riffs aan toe.
Een tourbusfavoriet bij The Romans en bron van veel muzikaal jolijt, La Grange met die aarzelende en rikketikkende bluesaanzet van Billy Gibbons, die na precies drieëndertig seconden vol in het aangezicht springt.
Een nummer over een bordeel. Veel mensen in Texas wisten er destijds in ’73 van, maar toen het nummer werd uitgebracht, trok het zoveel aandacht voor de illegale activiteiten, die daar gaande waren, dat ze de operaties moesten staken.
The Chicken Ranch of Miss Edna's Boarding House in La Grange was waarschijnlijk het oudste etablissement in Texas, dat zich richtte op het oudste beroep ter wereld. Het werd gesloten door een ijverige tv-reporter uit Houston, die aldaar niet genoeg ondeugd en corruptie kon vinden om verslag over uit te brengen. Hij daagde de gouverneur uit over de vraag waarom het in vrij duidelijk zicht bleef werken. De gouverneur had geen andere keuze dan de sheriff te bevelen het te sluiten.
De meisjes van juffrouw Edna kregen wekelijks bezoek van de plaatselijke doktoren. Dus ze waren "schoon". De meisjes gaven hun geld uit in La Grange en toen er een nieuw ziekenhuis nodig was, gaf Miss Edna de eerste en grootste donatie. De verslaggever bleef in de lucht kruistochten maken tegen afschuwelijke misdaden zoals slijm in de ijsmachines van restaurants. Het grootste deel van het gebouw staat er nog steeds. Eén kamer is naar Dallas verplaatst voor een nachtclub.
Een "Tien om binnen te komen" was de prijs. Er was een strikt kledingvoorschrift voor klanten. Alleen goed geklede mannen kwamen erin. De plaats in dit nummer is het onderwerp van de film 'The Best Little Whorehouse In Texas' uit 1982 met Dolly Parton en Burt Reynolds in de hoofdrol. Een bewerking was van een Broadway-toneelstuk uit 1978.
In een interview in 1985 met het tijdschrift Spin legde ZZ Top-bassist Dusty Hill uit: "Heb je ooit de film 'The Best Little Whorehouse In Texas' gezien? Daar gaat het over. Ik ging daarheen toen ik dertien was. Veel jongens in Texas, toen het tijd was om een man te zijn, gingen daarheen om het te doen. Vaders brachten zonen daarheen. Je kon daar niet schelden. Je kon niet drinken. Het had iets respectabels. Miss Edna zou geen stieren kunnen verdragen. Dat is de vrouw die de zaak runde, en je weet dat ze ook niet op Dolly Parton leek. Ik zal je vertellen: ze zag er gemeen uit. Maar olieveldarbeiders en senatoren waren er allebei. De plek was al meer dan honderd jaar open en dan besluit deze klootzak dat hij een exposé gaat doen en het sluit. En hij wekte zoveel op dat het moest sluiten.”
"La Grange is een klein stadje en kleine steden in Texas zijn erg conservatief. Maar ze vochten ertegen. Ze wilden niet dat het gesloten was, omdat het als herkenningspunt fungeerde. Het was op een kleine ranch buiten de stad, de Chicken Ranch. Hoe dan ook, we hebben dit nummer geschreven en uitgebracht, en het was misschien drie maanden voordat ze het sloten. Het maakte me kwaad. Het was een hoerenkast, maar alles wat honderd jaar meegaat, moet een reden hebben."
De muziek is gebaseerd op een nummer van John Lee Hooker Boogie Chillen. Hooker stierf in 2001 op drieëntachtigjarige leeftijd. Billy Gibbons legde in 1995 in een interview met Guitar World uit hoe hij het gitaargeluid voor dit nummer verkreeg: "Dat is een gitaar rechtstreeks in een versterker, een Strat uit 1955 met een stop-staartstuk door een Marshall Super Lead 100 uit 1969. Dat fuzzgeluid in de lead en in de voor- en achterkant van de compositie is gewoon pure buisvervorming. Pickup-instellingsverschillen zijn verantwoordelijk voor de verschillende tonen. Het openingsgedeelte werd gespeeld op wat we "de mysterieuze setting" noemden in de donkere dagen voor het bestaan van de vijfstandentuimelschakelaar, toen het vinden van die perfecte 'tweener toewijding vereiste".
In 1992 beweerde Bernard Besman, die het auteursrecht op Boogie Chillen bezat, dat hij het nummer pas onlangs had gehoord en klaagde hij ZZ Top aan. Na jaren van procederen oordeelde een rechtbank dat Boogie Chillen publiek domein was en dat ZZ Top niet aansprakelijk was. Gibbons vertelde Mojo magazine dat dit het lied is dat hij onder de douche zingt. Hij legde uit: "Het is het enige ZZ Top-nummer met slechts twee coupletten. Ik kan het in het juiste tempo reciteren en er dan mee doorgaan."