#RiffORama - The Beatles - And Your Bird Can Sing (1966)
Zeven riffs hebben we u afgelopen week geserveerd. Maar eigenlijk krijgen we er in deze digitaal gesynthetiseerde tijden niet genoeg van en voegen we er deze week graag nog eens eigengereid een paar analoge riffs aan toe.
De Fab 4 hebben wel meer potente patente riffs ter beschikking (Paperback Writer, Day Tripper, I Feel Fine, Yer Blues om er enkele te noemen), maar bij nader inzicht is deze And Your Bird Can Sing een hele schone met een behoorlijke lange en mooi gedubbelde riff (MCartney en Harrison). Veel melodie en een blauwdruk voor hetgeen pakweg Marr in The Smiths of Buck in R.E.M. graag neerlegden.
"Bird" is Brits slang voor "Girl". Een theorie is dat dit nummer een uitbrander is van John Lennon, gericht aan zijn vriend Mick Jagger van The Rolling Stones, die graag opschepte over zijn "vogel" Marianne Faithfull, die geweldig was, groen (jaloers/jong) en kon zingen. In het boek 'Can't Buy Me Love' uit 2007 betoogt Jonathan Gould dat het nummer is geïnspireerd door een profiel van Frank Sinatra door Gay Talese, dat verscheen in de uitgave van Esquire van april 1966: "Vogel is een favoriet Sinatra-woord. Hij vraagt vaak aan zijn trawanten: 'Hoe gaat het met je vogel?'" Wat het artikel onder de aandacht van Lennon bracht, was een persbericht van Sinatra's PR-man met de tekst: "Als je toevallig moe bent van kinderzangers die zwabbers van haar dragen, die dik genoeg zijn om een kist met meloenen te verbergen". "Vertel me dat je elk geluid hebt gehoord dat er is", was het raadselachtige antwoord. "En je vogel kan zwaaien. Maar je kunt me niet horen. Je kunt me niet horen".
De kenmerkende duo-harmonie-leadgitaarpartijen werden live gespeeld (zonder overdubben) door Harrison en McCartney. Lennon speelde het ritme in de D majeur-positie met de capo op de tweede fret (om rekening te houden met het feit dat het nummer in de toonsoort E staat). John gebruikte de tweede fret capo verschillende keren (Nowhere Man, Julia , Norwegian Wood (This Bird Has Flown).
John Lennon beweerde dat dit een wegwerpnummer was, waaraan willekeurige woorden van psychedelica waren toegevoegd, bedoeld om te klinken alsof het iets betekende. Hij beschouwde het als één van zijn slechtste nummers. Nou moe!