#RiffORama - Electric Light Orchestra - 10538 Overture (1971)

#RiffORama - Electric Light Orchestra - 10538 Overture (1971)

Slechte verliezer, voltijds toffe peer en gitaarslinger par excellence Cedric Maes doet op Radio Willy al enige tijd verwoede pogingen om de gitaarriff in eer en glorie te herstellen middels het wekelijkse “best songs in the world”-programma en in de jaarlijkse 'Riff Top 100'. Wij voegen er deze week graag nog eigengereid een paar aan toe.

Wellicht minder bekende, maar oerdegelijke en stijlvolle riff. Dit was het eerste nummer dat Electric Light Orchestra opnam en uitbracht. Toen Jeff Lynne het schreef, zat hij in een band genaamd The Move, de groep van Roy Wood. Enkele leden van The Move zetten de plannen om een ​​nieuwe band met snaarinstrumenten op te richten, genaamd The Electric Light Orchestra, om in werkelijkheid. Terwijl de single in de hitlijsten vorderde, was mede-oprichter Wood alweer op weg om een nieuwe groep, Wizzard, op te richten.

Lynne wilde dat de tekst zou gaan over een man, een ontsnapte gevangene, die een nummer had in plaats van een naam. 1053 was het serienummer van het bureau dat Lynne gebruikte om dit te schrijven. Ze voegden de 8 aan toe evenals het woord "Overture" om duidelijk te maken dat ze een orkest waren. Het album werd voor het eerst uitgebracht in Groot-Brittannië als Electric Light Orchestra. 

Toen het een paar maanden later in de VS werd uitgebracht, belde iemand van de Amerikaanse platenmaatschappij om de naam van het album te horen, maar kreeg geen verbinding. Die persoon schreef "No Answer" op het papierwerk, en dat werd per ongeluk gebruikt als de naam van de Amerikaanse release. Roy Wood over de single: “10538 Overture was an idea that Jeff brought along to the studio which was originally to be a Move track. After recording the basic backing track, the other guys went home, leaving Jeff and myself to run riot with the overdubs. At the time, I was very keen on collecting instruments, and had just acquired a cheap Chinese cello. After we had finished overdubbing the guitars, I sat in the control room trying out this cello and sort of messing around with Jimi Hendrix type riffs. Jeff said, 'That sounds great, why don't we throw it on the track.' I ended up recording around fifteen of these, and as the instrumentation built up, it was beginning to sound like some monster heavy metal orchestra. In fact, it sounded just bloody marvellous.”

Lynne bevestigt: “I had this guitar track, like a real big riff on a guitar. I laid it down in the studio and Roy Wood got his cello, his Chinese cello, and he overdubbed about fifteen cello riffs, just double tracking all the time and it sounded fantastic. We thought, it was like 'Wow!' and we just sat round playing it for days.”

De machtige riff blijft een killer die openlijk en bij wijze van eresaluut werd hernomen voor Changingman van Paul Weller op wat wellicht onze favoriete soloplaat van de man is: 'Stanley Road' uit 1995.

15 april 2023
Laurens Leurs