R.E.M. - 'Unplugged 1991 - 2001'

Achtergrond

R.E.M. heeft twee unplugged concerten die de band speelde voor MTV in 1991 en in 2001 op cd uitgebracht. Het gaat om de nooit eerder op cd uitgegeven optredens waarmee de band, die opgericht werd in 1980, twee keer haar uitzonderlijke livereputatie bewees. De groep rond zanger Michael Stipe, die er in 2011 de brui aan gaf, is zo weer even terug van weggeweest. Geen enkele band, met uitzondering van Nirvana misschien, zette een sterker unplugged-concert neer dan Stipe en de zijnen.

De titel staat voor de inhoud en de plaat werd zowel op cd als op vinyl uitgebracht. Dat laatste moet vast het retrosfeertje, dat op de plaat te horen valt, versterken. De dubbel-cd bevat liefst drieëndertig songs, waarvan er elf nooit werden uitgezonden.

R.E.M. nam haar eerste Unplugged-concert op 10 April 1991 op, een maand na de release van haar succesvolle en bijzonder goeie plaat ‘Out of Time’, dat ook al vrij semi-akoestisch ingespeeld werd. De setlist van het concert weerspiegelt vooral veel speelplezier in een reeks topsongs als Losing My Religion en Radio Song die stuk voor stuk klassiekers werden. Opvallend is ook dat de band kiest voor vergeten B-kantjes als Fretless en Rotary 11, naast een parel als World Leader Pretend dat veel intimiteit meekreeg en openbloeit door haar nieuwe aanpak.

Het tweede concert dat de band opnam op 21 mei 2001 is mogelijk nog straffer. Opnieuw gaat het om een zeldzaam Unplugged-concert dat R.E.M. voor een select publiek speelde. Deze keer zonder drummer Bill Berry, die de band verliet twee jaar voordien, en misschien ook iets minder intimiteit of kampvuurgehalte kenmerkt. Springen er op de plaat uit : The One I Love, het minder bekende Sad Professor uit ‘Up’ en zeker At My Most Beautiful dat door de harmonische zang erg opvalt en wedijvert met de haast perfecte popsong Imitation Of Life om de titel van beste song op de plaat. Opnieuw halen de gesuikerde melodieën, die door de magische vocalen van Stipe tot een erg hoog niveau worden verheven, de bovenhand. Wat een empathisch stemgeluid, dat in combinatie met de kwetsbare achtergrondzang van Mike Mills.

Echte fans beluisteren de schijfjes met veel nostalgie en weemoed naar Werchter-concerten of de momenten waarop ze voor het eerst een nieuwe R.E.M.-plaat in de cd-lader duwden.

De roep naar een Abba-reünie mag dan nog groot zijn, we durven hopen dat de echte fans nog luider roepen voor een comeback van één van de grootste popgroepen die er ooit zijn geweest. De winterslaap van Michael Stipe heeft lang genoeg geduurd, toch?