#REIntroducing - The Delines - 'Scenic Sessions'

Met de heruitgave kondigt de band ook een Europese tournee aan.

We schrijven 2014. In een koffiebar in Antwerpen zijn we in heel intieme kring getuige van een optreden van een band die toen nog in de kinderschoenen stond. Niet dat er geen bekende naam bij is, want Willy Vlautin van Richmond Fontaine speelt in de groep, die zich The Delines noemt. Hij vormde de band met zangeres Amy Boone (The Damnations) aan wiens stem hij verknocht geraakte na amper één lied. Ook Jenny Conlee (The Decemberists) is van de partij.

De band debuteerde met het ongelooflijk knappe ‘Colfax’, dat we net op tijd oppikten. Vlautin, die ook bekend is als auteur en in die hoedanigheid knappe, naturalistische maar ook liefdevolle portretten schildert van de kwetsbare mensen van Portland en omgeving. Dat is sindsdien ook één van de kenmerken van de band gebleven, die eerder dit jaar ook al ‘Mr. Luck And Ms. Doom’ uitbracht. Een andere kenmerk van The Delines is de ongewone combinatie van country en soul. Een mix die werkt als een helende zalf over de soms harde realiteit, die uit de teksten naar voren komt.

De carrière van The Delines nam direct – en terecht! – een hoge vlucht en tijdens de zomer van 2015, met een tour in zicht, besloot de band nog een single – of hoogstens drie nummers - op te nemen om die te promoten. Van het één kwam het ander en voor ze het beseften, namen ze een heel album op in plaats van een single of ep. Die plaat werd 'Scenic Sessions' en ze verscheen maar op duizend exemplaren, enkel te verkrijgen als merch tijdens de tour. Na één optreden op End Of The Road Festival in september 2015 waren alle exemplaren al de deur uit en sindsdien is het een gegeerd object bij de fans. De plaat staat wel op Bandcamp, maar nu krijgen ook de Europese fans dus de kans om een fysiek, flessengroen vinylexemplaar op de kop te tikken.

Op de plaat vind je zes composities van Vlautin, één song, die Boone aanbracht, twee instrumentals, die toetsenist-hoornspeler Cory Gray schreef, en een cover van Sunshine, oorspronkelijk van Sparklehorse. De plaat opent met het zachte Cool Your Jets, een song die zoemt als de ventilator aan het plafond van de studio tijdens de warme voorzomer van 2015. Ook de rest van de plaat ademt, hoewel ze snel en minder geproducet werd opgenomen, de kalmte en onthaasting van een lange zomer. I’m Your Ghost wordt gekenmerkt door de weeklagende lapsteel van Tucker Jackson en de parelende Rhodes-klanken van Gray. In Gold Dreaming neemt de band je mee naar de oever van een rivier waarboven de zon brandt en het water verkoeling brengt en titels als Night Bus, Friday Night en Sirens In The Night spreken als het ware voor zich.

Zo belanden we in Saloon Six, maar met zesenveertig seconden is dit amper een track te noemen. Over ‘Colfax’ schreven we destijds: “De songs klinken heel behoedzaam als werden ze ’s nachts opgenomen”, en hetzelfde geldt dus voor deze plaat. Zelfs I Wasn’t Looking, de track van Boone, is er in de line-up niet van tussen te halen als vreemde eend in de bijt. Boones stem wordt enkel begeleid door een akoestische gitaar en is zo zelfs één van de meest spaarzaam aangeklede nummers. Tegen de tijd dat de smaakvolle cover van Sunshine je uitgeleide doet, zijn we dan ook helemaal zen. Losgekomen van de drukte van alledag en gelouterd door deze muzikale schoonheid.

Zelf hebben we de plaat al jaren in huis, maar wie het geluk nog niet heeft, rept zich de komende maanden naar één van de optredens die je hieronder vindt. Belgische fans zullen helaas naar Nederland moeten, maar Weert is best haalbaar. Het ligt maar net boven de grens en je bent dan wel zeker dat er nog platen zullen zijn.

27.09.25  WEERT (NL) Bosuil
28.09.25  ALKMAAR (NL) Victorie
29.09.25  DEN HAAG (NL) Paard
30.09.25  PARIS (FR) Supersonic Records