Reggae Geel 2015: muziek voor het volk

Achtergrond

Hoe een festival rond een nogal statisch muziekgenre zichzelf toch kan blijven vernieuwen? Reggae Geel gaat al enkele jaren aan de slag rond baseline “catch a vibe”, en daar draait het om. Reggaemuziek is immers de optelsom diepe dubbassen en een diep gewortelde geloofsovertuiging van eenheid en samenhorigheid, waarrond een tropische cocktail wordt gebrouwen. Het resultaat is steevast een bont publiek dat als één meegolft op een opvallende diversiteit van muzikale uitspattingen. In een eerste aflevering hadden we het al over 'de kleppers' die op het festival het mooie weer maken, vandaag gaan we iets dieper in op de acts in de 'Bounce Dancehall' en de 'Skaville tent'. “Catcht” u mee?

De Bounce Dancehall heeft zijn naam deze twee dagen zeker niet gestolen. Het eerste woord vermijdt stilzitten, het tweede duidt op de overheersende, erg ritmische en vaak snel hakkende muziekstijl. Een adjectief als “militant” is vaak toepasbaar. Wat dat betreft misschien een beetje een valse start op vrijdag met Jah Vinci, weliswaar volgeling van de levenslang veroordeelde Vybz Kartel maar toch opvallend soulvol knipogend naar r’n’b in zijn eerder zachtmoedige ballades.

Echte bouncers weten dat ze zaterdag in de tent mogen gaan zweten. Eigen talent als Young Gun Superior of het glorieuze Bong Productions vestigen zich naast producers en singjays als Bugle (jarenlang songsmid voor Elephant Man) en Silly Walks die samen met de gepassioneerde Jamaicaanse Mc Clay wel eens voor een heftige show zou kunnen zorgen. De manier waarop deze twee hard werkende Jamaicaanse muziekmakers oude dancehalltunes in een modern kleedje steken, is haast ontroerend.

Het is echter tegen het einde van de dag aan dat deze elk jaar weer te kleine tent echt uit zijn voeten zal barsten. Niemand minder dan de Britse dancehall legende David Rodigan komt langs. Anders dan vele anderen, doet deze totaal niet reggae-ogende, bejaarde rasartiest alles volledig zelf. Hij legt hippe dubplates op, zorgt voor gepaste commentaren, mc’t en grapt. Als entertainer van het zuiverste bloed en met een unieke collectie authentieke tunes, weet Rodigan hoe hij een mensenmassa compleet gek kan maken. Daar horen vanzelfsprekend de man ook spastische dansbewegingen en gekke grimassen bij. Nog unieker: in zijn slipstream neemt Rodigan ook zijn zoon Jamie Rodigan mee. Die leunt wat meer aan bij de meer moderne hardcore dancehall en zogenaamde tropical bass muziek (en heeft zelfs een verleden als dubstep producer). Krijgen de bezoekers oud versus nieuw in een onvergetelijke vader-zoon clash?

Ritmisch al even hitsig maar met veel meer knipogen naar de jaren ’60: de wat meer rustieke Skaville tent. Deze plek is niet zozeer de uitlaatklep voor de massa en jeugdige festivalgangers, maar meer voor volgelingen die doorspekt zijn van ska en rocksteady, met swingende twostep ritmes en strakke blazers. In die meer oude, traditionele reggae hoort ook het gebruik van eigen geluidsinstallaties thuis. De vrijdag aantredende Dr Huxtable heeft zijn Valv-a-Tron Sound System zelf in elkaar gestoken: een imposante houten constructie met buis-en lampenversterkers en zware bashoorns. Onder de krakende tunes van vintage vinylplaten krijgt “the sound of the sixties” plots een unieke extra dimensie.

Zaterdag zwaaien hier weer een aantal eigen helden de plak, naast ondermeer de Londense traditional Artical Ranx of de bejaarde held en mc Das Rigby. Al even uniek, de Kempense Bottle of Moonshine  zal het de technieker van dienst even moeilijk maken door met zijn elven een volledige liveshow neer te zetten. Het instrumentale combo heeft zangeres Hanne Petermans als frontvrouw onder de arm genomen, heeft net de nodige indruk gemaakt op het London International Ska Festival en durft kruisbestuivingen maken naar latin, soul en zelfs afrobeat.

De allergrootste klepper hier: Derrick Morgan moet nog zowat de enige nog levende toaster zijn die de rocksteady, rub-a-dub en ska in de jaren ’60 deed verrijzen. Blind, verstart en hoogbejaard zingt hij nog vol overgave tunes voor de rudeboys in de straat (Tougher than Tough is een heuse klassieker bij de skinheads) en blijft hij sneren naar eeuwige rivaal Prince Buster.  Ook Morgan komt met een live backingband, geleid door de Italiaanse Andy Mittoo.

Reggae Geel vindt plaats op 31 juli en 1 augustus. Voor tickets en info surf je naar de website van het festival.