Red Zebra - 'Songs And Stripes'
Toch wel een dubbel gevoel bij deze verzamelaar. Zo’n vijf jaar geleden bracht het Gentse Starman een verzamelaar op de markt die grotendeels overnam wat er stond op de verzamelaar van vier jaar eerder, uitgegeven door het Brugse Parsifal Records: allemaal onmisbare klasbakken van de nog steeds onderschatte Brugse new wave-machine Red Zebra. En met ‘Songs And Stripes’ maakt het Gentse Wool-E-Discs nog eens grotendeels dezelfde herhalingsoefening. Het lijkt wel op een grote match Gent-Brugge.
Om maar even te zeggen: waarom? De hoofdreden kreeg u al. De band van Peter Slabbynck en co heeft eindeloos veel meer in de mars dan dat grijsgedraaide Can’t Live In A Living Room, het nummer dat exact veertig jaar geleden voor het eerst gespeeld werd in de AB tijdens de finale van Humo’s Rock Rally. De tweede reden: op deze nieuwe verzamelplaat staat zowaar ook een nieuw Red Zebra-nummer: afsluiter My Boss, The Robot met een heerlijke jarentachtigsound.
Het eerste dozijn van de eenentwintig tracks respecteert honderd procent de tracklist van ‘The Beauties Of The Beast’ van Starman, de verzamelaar van de jaren tachtig. Weinig reden om daarop terug te komen dus. Red Zebra zweert hier bij de donkere bassen, scherpe gitaarklanken, militaristische drums, de typische scandeerzang en stevige do-it-yourself punkattitude. Je ruikt dat Joy Division vaak om de hoek kijkt. Een leuke extra: het duo TV Activity en I’m Falling Apart dat in kwalitatief degelijke live versie is weergegeven en net dat tikkeltje scherper klinkt en meer naar punk neigt dan het studiowerk. En ja, durf zeker ook eens het instrumentale, licht psychedelische Bastogne lekker luid te laten knallen of nog eens “Welcome to the Polar Club” mee te brullen.
Maar het is pas na twee derde van de plaat dat deze compilatie de echte meerwaarde laat gelden: met het materiaal uit de jaren negentig en later. Songs waarvan de ruwe kantjes uit de beginjaren afgevijld zijn, maar die daarom niet minder sterk overkomen: John Wayne, de meer rockende comeback single, en, misschien een beetje vreemde eend in de bijt, het samenzang-punkrocknummer Don’t Put Your Head In A Bucket. En dan eindigt na eenentwintig tracks de reis bij nieuwkomer My Boss, The Robot. Een song met opnieuw dat militante trekje, swingend gitaarwerk en iets meer popkarakter als de eighties evenknieën.
Eindconclusie: als je op ontdekkingstocht wenst te gaan in het gamma van het geheel ten onrechte als eenheidsworst beschouwde Red Zebra, heb je aan deze verzamelaar een pittige kluif. ‘Songs And Stripes’ geeft een prachtig, vrij volledig overzicht van het diverse, krachtige oeuvre van Peter Slabbynck en co. Langs de andere kant vindt dit album natuurlijk het warme water niet opnieuw uit, ondanks dat ene nieuwe nummer.