Re-introducing - Wim De Craene - 'Live 78'

Na de heruitgave van Tim op single en de eerste drie albums van Wim De Craene op vinyl, bracht BLP Records ook een unieke live-sessie van één van onze kleinkunsttoppers uit.

Wim De Craene was geen brave snarenplukker zoals Miek en Roel of Elly en Rikkert, ook al kwam hij uit een katholiek nest. Op zijn zestiende begon hij een bohémienleven te leiden. Even later werd hij ontdekt door Miel Cools. Op zijn achttiende trok hij naar Amsterdam, omdat zijn mentor Ramses Shaffy daar woonde. Die verzorgde een paar optredens voor hem. Later zou de Craene zijn zoon in 1974 niet Tim, maar wel Ramses noemen.

Tim was de zoon van een vriend en gaat wel degelijk over de kleine De Craene, maar het nummer werd pas geschreven na diens geboorte en omdat Ramses niet goed bekte, koos de artiest voor het korte, krachtige “Tim”. Het nummer van De Craene's tweede album ‘Alles Is Nog Bij Het Oude’ betekende de grote doorbraak voor de liedjesschrijver, maar toch verscheen het nooit op single, tot vorig jaar…

Het nummer ontbreekt niet op deze live opname uit 1978, die ontdekt werd in het rijke archief van de VRT en destijds werd opgenomen voor het BRT-programma 'Dorp Bij De Stad', maar toch komt het gros van de nummers uit het album ‘Wim De Craene ... is ook nooit weg’, de plaat waarvan Marcellino wellicht het bekendste nummer is.

Dat nummer was ook de enige single uit dat album, maar dat wil niet zeggen dat de rest niet de moeite was. De Craene was geen hitleverancier. In heel zijn carrière scoorde hij maar eenmaal een hit in de Ultratop en dat was met Kristien. Die klassieker stond de volle twee weken in de hitlijst. Dat nummer vind je niet op deze plaat, want het zou pas vijf jaar later uitkomen.

Rozane, dat andere tijdloze nummer (uit de lp ‘Brussel’) van de besnorde rebel, is wel van de partij. Het is niet te geloven dat dit nooit een hit was. In 2014, veertien jaar na de dood van de zanger was het wel het hoogst genoteerde Nederlandstalige nummer in de Back-Catalogue top 50. Terecht, want deze man, die zijn tijd vaak vooruit was, kreeg eigenlijk nooit de lof die hij verdiende.

Op de plaat laat De Craene zich begeleiden door zijn Keulse begeleidingsgroep Headband. Die dompelen de nummers onder in een licht jazzy rockbad. Het is dus wel even wennen, als je de klassiekers enkel in de originele versies kent. Bij de minder bekende nummers is dat niet zozeer een bezwaar. En het is pas na Daar Ga Je Dan, Later Op De Avond en Mensen Van 18 dat Marcellino en Tim hun opwachting maken. Tijd genoeg dus om te wennen.

Maar ook tijd om je te realiseren hoe hedendaags de nummers nog klinken. De bluesrocker Daar Ga Je Dan kon vandaag opgenomen zijn en de pianoballade Later Op De Avond klinkt sowieso tijdloos. Alleen de tijdsgeest, die duidelijk uit Mensen Van 18 naar voor komt, verraadt dat dit gemaakt moet zijn in de seventies.

Wanneer De Craene ons achterlaat op De Rode Heuvel (een anti-oorlogsnummer uit het naamloze debuut) blijven we even stil. Wim De Craene heeft tot dit jaar moeten wachten op een live album. Hij heeft het dus nooit mogen meemaken, maar dankzij deze plaat klinkt hij levend als nooit tevoren.

Wie een van de vijfhonderd oranje lp's op de kop wil tikken, komt wellicht te laat, maar de cd is nog te verkrijgen via BLP Records.