Rage Against The Machine - 'XX'
Achtergrond
In 1992 veranderde Rage Against the Machine de rockwereld met hun titelloze debuut. Doorheen de jaren negentig en daarna zouden bands blijven opduiken die de gepatenteerde mix van rap, funk, trash en experimentele hardrock kopieerden.
Nooit werd de kwaliteit van het origineel echter benaderd, de iconische basgrooves van Crommerford, het krijsende experiment van Morello en het vuur van De La Rocha vormden een vlammende cocktail. Op het eerste album stonden nummers als Killing In The Name Of, Bombtrack en Freedom. Het ding herbergt met andere woorden songs zoals een doorsnee band die enkel op een 'Best Of' samen krijgt. Nu kan je Rage moeilijk betichten van oppervlakkigheid. In plaats van rhymes over bitches en bling vochten Morello en de zijnen tegen onrecht, machtsmisbruik, rechts en het kapitalisme.
In het begin van de jaren negentig was het die boodschap, verstopt in de teksten van De La Rocha, die Morello deden besluiten een band te vormen. Ondanks hun revolutionaire engagement verkocht Rage Against the Machine miljoenen platen en ondanks dat succes bleef de band trouw aan die boodschap. Zoals Morello zei in Rolling Stone heeft geen enkele andere band na hen het lef gehad een dergelijke politieke boodschap te koppelen aan muziek.
Maar in 2000, na een paar gigantische hits, een aantal soundtracks, talloze legendarische optredens, een split en drie platen (waarvan één gevuld met covers) was het al voorbij. Sinds 2009 zijn er hier en daar weer een paar optredens geweest, met het concert in Finsbury Park (ter ere van de succesvolle campagne teneinde Killing In The Name Of op één te krijgen in de kerstlijst van de BBC) als hoogtepunt.
En nu is er dus 'XX', een heruitgave van het twintig jaar oude debuut. Een mooi doosje en een paar livetracks/video’s, veel nieuws valt er dus niet te ontdekken. Maar ze herinnert je er met succes aan waarom je destijds je kamer verbouwde op de tonen van de Californiërs, waarom Rage zo lekker groovet, uithaalt en schreeuwt. Maar ze laat je vooral horen hoe woede en verontwaardiging ook weer klinken.