#Radiosongs - Steely Dan - FM (No Static At All) (1978)
Of het nu nog via FM-band gebeurt of via DAB+, radio blijft één van de belangrijkste info- en muziekkanalen. Wij houden ons oor twee weken aan het toestel.
Walter Becker en Donald Fagen, FM-rockers bij uitstek, schreven dit nummer voor de film 'FM' uit 1978 (fraaie soundtrack bovendien die je tweedehands voor een prikje wel eens tegenkomt). De film speelt zich af op een radiostation en was de voorloper van de televisieserie 'WKRP In Cincinnati'. Becker en Fagen zongen het nummer in de film, die kwam in een tijd dat FM-radio relatief nieuw was en AM in populariteit inhaalde.
Zoals het nummer aangeeft, heeft FM veel minder ruis dan AM, maar in die tijd was een groot verkoopargument van FM-radiostations het vermogen om risico's te nemen door minder bekende bands te spelen en albums uit te brengen. Donald Fagen herinnerde zich dat hij dit nummer in Californië had geschreven, zo vertelde hij aan American Songwriter. "Er was een film genaamd 'FM' en we werden gevraagd om de titelsong te doen," zei hij. "En ik zei: 'Moet het specifieke woorden hebben?' En ze zeiden: 'Nee, het moet gewoon over FM-radio gaan.' We schreven dat heel snel, herinner ik me, in één of twee dagen. En we namen het ook heel snel op. Johnny Mandel (Amerikaans filmcomponist en arrangeur; hij maakte de soundtrack voor films als The Sandpiper, M*A*S*H, The Last Detail en The Verdict en werkte mee aan de muziek van bekende artiesten als Frank Sinatra, Count Basie, Peggy Lee en Barbra Streisand) kwam binnen en deed de arrangementen. Het was leuk om Johnny Mandel te ontmoeten." In het sessiegezelschap zaten overigens nog Jeff Porcaro van Toto op drums en enkele Eagles op achtergrondzang.
Omdat de film en de soundtrack van het dubbelalbum zichzelf zo serieus namen, was het aan Steely Dan om er een beetje humor in te brengen. De eerste strofe van het nummer viert "blootvoets feesten met goedkope grapefruitwijn", maar de verteller (Fagen) is ontzet door de muziekselectie die op de begeleidende FM-radio speelt: niets dan blues en Elvis en de favoriete nummers van iemand anders in plaats van de hongerige reggae en geflipte muzak’ die hij graag had willen horen. Het blijft een favoriet van de fans van de band en figureerde nog regelmatig tijdens concerten, toen Steely Dan in de jaren negentig opnieuw toerde. Criticus en John Lennon-biograaf Tim Riley beveelt FM aan als één van de tien Steely Dan-nummers om "niet-gelovigen" kennis te laten maken met de band.