Radio Soulwax - radio heruitgevonden

Achtergrond

Woody Allen bejubelde in Radio Days de radio zoals die was in de jaren dertig: een mooi, robuust, houten meubel met decoratieve bogen en stevige draaiknoppen, waarvan de luidsprekers overtrokken waren met een geborduurd doek. Je kon er naar kijken, zo mooi was hij. De stemmen die eruit kwamen spraken tot de verbeelding. Als iemand zei dat hij buikspreker was, dan geloofde je dat ook. Als Orson Welles zei dat de marsmannetjes New York aanvielen, panikeerde een natie.

Of en hoe dat verloren is gegaan is een vraag waar we hier niet op zullen in gaan. Laat ons het er bij houden dat wij geen fan zijn van wat er tegenwoordig voor gelul uit dat toestel komt. De Soulwax-broertjes besloten daar eigenhandig verandering in te brengen. Tenslotte is plaatjes draaien hun broodgewin en maken de nieuwe iToestellen het voor iedereen gemakkelijk om een eigen radiostation te beginnen.

Alleen heeft niet iedereen dezelfde uitgebreide platencollectie. De verzamelwoede die heerst in de familie Dewaele en die moet geleid hebben tot het zoeken, aanschaffen, catalogiseren en digitaliseren van zoveel jaren muziek is vast een soort psychiatrische aandoening waar geleerde dokters een nobel studieobject in zouden vinden.

In Librarian Girl krijgen we een rondleiding van een mooie blondine door hun bibliotheek. Ze toont de platenhoes en neemt relevante notities over de instrumentale filmmuziek die gespeeld wordt. In Introversy krijgen we honderden intro's te horen. Het is een heuse muziekquiz voor gevorderden waarbij je je soms beter op het beeld dan op het geluid kunt concentreren.

Elke mix is één uur lang en is gebonden door eenzelfde thematiek. Telkens zitten er wel obscure nummers tussen die je niet kende maar die je leert appreciëren. In Blue nog het meest. Het is een uurtje dat bedoeld is om verdrietig van te worden, of op zijn minst melancholisch, en de platenhoezen verschijnen één voor één op een polaroid foto. Onderweg blijkt dat foute groepen als The Cardigans toch ook een mooi en intelligente nummer hebben gemaakt (And Then You Kissed Me), word je herinnerd aan de klasse van The The, leer je een mooi nummer van Jade kennen (Phil Lynott) en enkele andere nummers van onder andere David Sylvian.

Fans van 2manydj's zullen Under The Covers het meest appreciëren. Het is een typische, eclectische mix van mash-ups met de bekendere hits van Queens Of The Stone Age, Pink Floyd, Nirvana, Doe Maar, Het Goede Doel en dergelijke meer. De animaties zijn lo-fi knip- en plakwerk die de platenhoezen op een grappige manier tot leven brengen. Je kent het van op de schermen bij één van hun recentere dj-sets.

Ook amusant is Coverversioncovers dat een uur lang slechte, maar goede covers brengt. Bill Cosby die The Beatles covert is gewoon hilarisch. In Nothing Worse Than A Bad Rap krijgen we een overzicht van artiesten die ooit dachten dat ze moesten beginnen rappen in plaats van zingen maar dat eigenlijk beter zo hadden gelaten.

Wie serieuze muziek wilt vindt vast zijn gading in Jack In The Box, een fijne en uiterst dansbare selectie van Chicago house. De stoppen van elk rechtgeaard punker zullen doorslaan bij Hardcore Or Die, dat in sneltempo een slordige honderd klassiekers uit het hardrock- en punkgenre laat passeren. Dat gaat van Black Flag over Crass tot The Ex en De Kift en klinkt zo vuil dat ook je buren nadien een douche zullen kunnen gebruiken.

Elf uur muziek kun je nu al beluisteren, dertien hebben we er nog te goed. Aan dit tempo zal het project af zijn binnen een paar maanden. Dan draait elke mix in rotatie op de website. Beschouw het als het beste cadeau dat je ooit heb gekregen. Voor het eerst sinds jaren is radio weer iets waar we enthousiast over kunnen zijn.

2manydj's speelt op 4 augustus op de Lokerse Feesten.