#Quarantainemuziek - John Lennon - Isolation (1970)

Quarantaine, isolatie, eenzaamheid, ach en wee… We zijn het niet bepaald gewend, dat omgaan met contactschaarste en terugplooien op onszelf. De mens is een sociaal dier. Dat is overduidelijk geworden de laatste tijd. Toch moeten we nog even door de zure corona-appel heen bijten. Ook dat is - helaas - overduidelijk. Daarom pikten wij er een aantal songs uit, die lucht geven aan deze hoogst onaardige ervaringen en gevoelens.

In 1970 bracht Lennon zijn eerste echte soloplaat uit: 'John Lennon/Plastic Ono Band'. Hij was de illusies over faam en beroemdheid helemaal kwijt, toen de hele wereld zijn soulmate Yoko Ono de split van de Fab Four verweet. Maar hij sloeg keihard terug met een confessionele plaat zonder zichzelf ook maar engiszins te ontzien. Isolation behandelt het feit dat ze alles hebben wat ze willen en dat ze toch nog altijd even eenzaam en kwetsbaar zijn als iedereen.

Een tikje profetisch, aangezien Lennon zich in 1976 bijna helemaal terugtrekt in een zelf opgelegde lockdown. Hij zet de wereld letterlijk buiten om zichzelf weer te vinden. In deze jaren wijdt hij zich helemaal aan zoon Sean en laat hij alle zakelijke beslissingen en juridische malversaties over aan Yoko. Alles draait rond Sean of, zoals hij zelf aangaf: “Up at six a.m., have a cup of tea — no caffeine — and plan what Sean’s going to have for breakfast, and he comes out, we communicate, and then I’m thinking about the next meal, like Mrs. Higgins, in Wisconsin." Om dan, even abrupt, in augustus 1980 de zelfgekozen lockdown te beëindigen en naar de studio terug te keren voor een fantastische popplaat, 'Double Fantasy', vol kwetsbare liefdesliedjes voor zijn vrouw en zoon.

Maar terug naar 1970, naar het machtig ingetogen en veelzeggende Isolation dat zeer schaars en naakt gearrangeerd werd met de hulp van bassist Klaus Voorman (ook ontwerper van de 'Revolver'-hoes) en Ringo Starr op drums. Toen de New York Times in 1980, net voor zijn noodlottige moord, hem vroeg hoe hij de lockdown had ervaren, antwoordde hij: "I loved it. There’s a difference between being alone and being lonely. That’s what I learned in the last five years. I rediscovered the feeling I used to have as a youngster, walking in the mountains of Scotland with an auntie. You know, you’re walking and the ground starts going beneath you, and the heather, and the clouds moving above you, and you think, Ah, this is the feeling they’re always talking about, the one that makes you paint or put it into poetry because you can’t describe it any other way. I recognized that that feeling had been with me all my life. The feeling was with me before the Beatles."