Pukkelpop 2010 (2)
Achtergrond
Wij gaan ons hier niet heiliger dan de paus verklaren en u wijsmaken dat dit dé vernieuwende bands van Pukkelpop 2010 zijn, maar het zijn er wel een paar die opvallen. En precies dat is wat ons aantrekt in muziek. En wie weet, vindt u het ook wel wat.
Chateau - donderdag - 11u50
We haalden deze band eerder al aan in onze concertgids toen ze in Trix hebben gespeeld. Het doet ons dan ook plezier om deze jongens deze keer wel aan het werk te kunnen zien.
Je kan er heel wat in terugvinden, in de muziek van Bear In Heaven. Krautrock ligt op de loer en ook prog is nooit veraf. Dat combineren ze met de nodige psychedelica om uit te komen bij iets wat uniek is. Want de popsong is nooit veraf en dat is met de opgenoemde invloeden toch behoorlijk merkwaardig. Hiervoor krijgt u ons zeker de tent in.
Dance Hall - donderdag - 12u40
Ze heetten Poney Poney en waren toen nog met zijn drieën, maar intussen werd het gezelschap herleid tot duo en gaan ze onder de naam Jamaica door het muzikale leven. Aanstekelijke deuntjes die blijven hangen en waar je dan niet meer vanaf raakt. Basic drums met een doordringende baslijn en speelse gitaren.
Hun debuut komt eerstdaags op de markt onder de naam 'No Problem' en dat weerspiegelt precies het gevoel dat de muziek oproept. Het kan geen toeval zijn dat ook deze jongens uit Frankrijk komen. Feelgoodmuziek die de Dance Hall zal moeten openbreken. Ideaal om een lange dag mee te beginnen.
Chateau - vrijdag - 11u55
Hierover wordt alweer in allerlei superlatieven geschreven. En nu moet dan komen dat wij het daar al dan niet mee eens zijn. Wel, u maakt het zelf maar uit. We kunnen u wel meegeven dat de folk van de Ier Conor J. O'Brien de brug met pop durft te slaan. U mag ze in hetzelfde rijtje als Stornoway plaatsen. Schitterende stemmen en pakkende deuntjes.
Deze nummers moet je ondergaan, je ogen sluiten en genieten. Maar voor we hier onszelf toch te buitengaan in het ophemelen van deze band, houden we het beter voor bekeken.Nog eentje misschien: niet te missen.
Marquee - zaterdag - 16u50
Hup daar zijn ze weer: Fleet Foxes, Grizzly Bear, ... Om de haverklap worden ze geciteerd als referenties. Bij The Low Anthem hadden wij dan ook de nodige reservaties, maar eenmaal 'Oh My God, Charlie Darwin' door de huiskamer klonk, voelden wij alle bezwaren wegsmelten. Dit is het soort muziek waarbij al het overige in het niet verdwijnt.
Het valt ons moeilijk om deze band hier beknopt te beschrijven, want eens de muziek je poriën binnendringt, ben je weerloos, voel je je ondergedompeld worden in een bad van frisse klanken. De 103-dB-regel kan in dit geval enkel positief werken, want dit gezelschap gedijt het best in rustige omgeving.