PukkelDour 2013

Achtergrond

Het lijkt onwaarschijnlijk, maar eigenlijk is elk festival voor een stukje verweven met het programma van Dour. En dat is eigenlijk al jaren zo. Wie het bijvoorbeeld voor Tomorrowland (of andere dancefestivals) heeft, kan zich ook op Dour uitleven. Metalheads, nog maar net bekomen van Graspop, kunnen terecht op dit festival. Alternativo's, die het wel voor Pukkelpop hebben, zullen zich er niet vervelen. En zelfs de liefhebbers van brede mainstream, die zich onlangs op Rock Werchter hebben uitgeleefd, vinden er dingen van hun gading. Dour is dus een omnifestival. Volgende bands zouden niet hebben misstaan op de affiche van Pukkelpop, maar staan wel mooi in Dour.

PukkelDour 2013



Alles wat Mike Patton doet is de moeite. Al is het niet altijd gemakkelijk luisterwerk. Tomahawk leunt relatief dicht aan bij zijn werk met Faith No More, dus dat kan geen probleem zijn.

Mykki Blanco is een rapper die niet te beroerd is zich te verkleden als dragqueen. Rapper is voor hem dan ook een te beperkte omschrijving. Zijn muziek kan even goed doorgaan voor elektro, of arty experimentele poëzie, die zich op de grens met performance-kunst bevindt. Wie nog altijd over rap en hiphop in stereotiepen denkt moet hier zeker iets van meepikken.

In maart kondigde Texaanse rapper Riff Raff aan dat hij voor zijn nieuwe plaat, die binnenkort op het label van Diplo verschijnt, mensen als Snoop Doggy Dogg, Drake en A$AP Rocky heeft weten te strikken om mee te werken. Als u nu nog niet van de man gehoord hebt, zal dat na Dour zeker veranderen. Zeg dan achteraf niet dat u van niks wist.

Het concert van The Experimental Tropical Blues Band op de vorige edite van Dour zit nog vers in het geheugen. Vooreerst omdat de muziek goed was. Akkoord, wat ze brengen is wat Jon Spencer al jaren doet, maar daar is op zich weinig op tegen. Bovendien leek het toen alsof de tent gevuld was met vrienden en kennissen, die allemaal van voldoende goede smaak getiuigden om de al bij al niet al te eenvoudige muziek te appreciëren en die allemaal zin hadden in een uitbundig feestje. Het werd een ongeziene stagedive-tornado (stagedivenado?).

Beware Of Darkness zou uiteraard een schitterende naam voor een blackmetalband zijn, maar dit trio houdt het op dat vlak toch iets meer bescheiden. Vergis u echter niet: de rock straalt van hen af zoals de glitter dat bij Michael jackson deed. Leren vesten en dito muziek. Deze jongens hebben ons alvast nieuwsgierig gemaakt naar hoe dit moet gaan klinken. En ze zijn bovendien duidelijk bereid om tot aan het gaatje te gaan.

Hoofdletters, kleine letters, afgekort, het blijft allemaal BADBADNOTGOOD. Instrumentaal en bereid om jazz en hiphoptunes aan elkaar te breien. Dat lijkt dan misschien niet erg origineel, bij nader inzien is het resultaat dat wel en ligt de nadruk zwaar op de jazzinput. Omdat ze het instrumentaal houden en er niet voor terugschrikken om Kanye West, maar ook My Bloody Valentine te coveren, is hun plaats op Dour meer dan terecht. Bovendien stonden ze Frank Ocean al bij voor zijn optredens. Om maar te zeggen dat dit trio behoorlijk veelzijdig is.

Ja, ze komen uit Spanje, deze Mujeres. En dat laten ze ook horen. Maar de Amerikaanse invloeden zijn moeilijk weg te denken. Wij zagen hen al aan het werk tijdens Glimps eind vorig jaar en zaten daarna helemaal onder het bier. Op Dour wordt dit dan ook een feestje van garagerock, losgeslagen toneeltjes voor het podium en veel te veel drank. Typisch festivalvoer, deze Mujeres, en dus best niet te missen.

Ach, die Afrikaanse ritmes, je hoorde ze al bij Vampire Weekend en Yeasayer, om er maar twee te noemen. Maar Ahmed Gallab, de jongeman die achter Sinkane zit, heeft ze echt in zijn bloed zitten. Hij komt dan ook uit Soedan en dat is er ook aan te horen. Zijn combinatie van de afrobeat, zoals ook Allez Allez die ooit adopteerde, met een uiteenlopend, modern synthesizer-gedreven sound is aanstekelijk, dansbaar en dus echt authentiek. 

Kristof Van Landschoot, Patrick Van Gestel

17 juli 2013