Prog round-up (2)

Achtergrond

Elk jaar verschijnen er enkele honderden platen in het progressieve genre. Opdat u bij zou blijven, serveert onze progman regelmatig een rondje nieuwe releases.

Lunatic Soul – ‘Impressions’ (Kscope). Als we u zouden vertellen dat ‘Impressions’ een nieuwe Mike Oldfield is, dan zou u ons nog geloven. Maar het is dus het soloproject van Mariusz Duda, zanger en bassist van Riverside. Deze Poolse band vierde afgelopen jaar zijn tienjarige bestaan. Vandaar dat het derde album van Lunatic Soul in de schaduw bleef staan. Dit keer is het een collectie hoofdzakelijk instrumentale stukken met invloeden uit ambient, etnische muziek en prog. Ze zijn bedoeld als een extra soundtrack bij het verhaal uit de Black en White albums. Zeker niet essentieel, maar niettemin erg mooi.

Thierry Payssan – ‘Dans La Maison Vide’ (Musea). Beter bekend als de toetsenist van Minimum Vital en broer van Jean Luc. Aardig spel op de grand piano, maar de muziek wordt pas echt interessant en is meer in de lijn van Minimum Vital als Payssan voor de Korg Sigma kiest en zang en percussie toevoegt. Minder is niet altijd meer. De componist liet zich inspireren door een verblijf van dageraad tot zonsondergang in een oud huis waar geesten uit het verleden op bezoek kwamen. De soundtrack van een ingebeelde reis.

Equilibrio Vital – ‘Retorno’ (Musea). Volgens sommigen een onvervalst meesterwerk, maar wij zien hier niet méér in dan wat aardig gepriegel. Typisch Latijns-Amerikaanse prog, maar een lichtgewicht en dus worden wij hier niet warmer van. Al zal dat laatste volgens Venezolaans president Chavez de schuld zijn van de Amerikanen.

Chaneton – ‘Sombras Distantes’ (Eigen beheer). Aardige, maar ietwat belegen symfo van de groep rond de Argentijnse gitarist Alex Chaneton. Qua stijl staat men dicht bij vroege Marillion en Genesis ten tijde van ‘Wind And Wuthering’. Zanger Patricio Villanueva klinkt als Fish met een Spaans accent.

Direction – ‘VA - Le Voyage d’Alex’ (Unicorn Digital). Alweer zesde worp van deze Canadezen, deze keer een dubbelalbum met conceptverhaal. Ambities die muzikaal niet waargemaakt worden. Men probeert vintage te klinken in de stijl van het Franse Ange en Genesis, maar geraakt niet verder dan een goedbedoelde doch slappe imitatie.

Antoine Fafard – ‘Solus Operandi’ (Unicorn Digital). Sterke eerste soloplaat van de bassist van de Canadese fusionoutfit Spaced Out. Onder de gasten tellen we drumlegende Dave Weckl. Het resultaat is stijlvolle jazzrock met de typische warme klank van de fretloze six-string basgitaar. En gelukkig geen egotrip; Fafard laat voldoende ruimte aan iedereen om zich te ontwikkelen.

Battesini – ‘Scored Fractals’ (Musea). Soms doet een album wel erg lang om ons te bereiken, zoals in het geval van de Braziliaanse multi-instrumentalist Saulo Battesini. Zijn gitaarwerk herinnert ons wat aan de legatostijl van Allan Holdsworth, terwijl pompeuze toetsen de songthema’s in de verf zetten. Verder kan Battesini rekenen op een enthousiast spelende begeleidingsband. Al enkele jaren geleden verschenen, blijft dit een lekker fusionplaatje.

3 maart 2012

Christoph Lintermans