Prog round-up (1)

Achtergrond

Elk jaar verschijnen er enkele honderden platen in het progressieve genre. Opdat u bij zou blijven, serveert onze progman regelmatig een rondje nieuwe releases.

Greylevel – ‘Hypostatic Union’ (ProgRock Records). Tien jaar geleden begonnen als een soloproject, kreeg Derek Barber het gezelschap van zijn zingende echtgenote Esther en gitarist en bassist Richard Shukin om het debuut ‘Opus One’ (2006) op te nemen. Maar de muziek klonk even grijs als de bandnaam en zag even grijs als de hoes. Groot is dan ook onze verbazing over de opvolger, waarop eindelijk een hechte band te horen is. De broers Davis (bas) en Tyler (drums) Freisen werden aan boord gehaald, maar het is Shukin die hier mag schitteren. Als we ons baseren op dit nieuwe album, mogen we Greylevel nog gaan beschouwen als het Canadese antwoord op RPWL en Porcupine Tree. Wie had dit durven denken?

Dice – ‘Newborn’ (Scene Records). Groep uit de voormalige DDR die al sinds 1974 bestaat. Begonnen als een tourband geeft men pas vanaf ’97 studioalbums uit. Dit is de twaalfde en klinkt alsof het IJzeren Gordijn er nog staat. Belegen symfo met een psychedelisch randje, waarin het gitaarwerk met Floydiaanse inslag af en toe de oren doet spitsen.

Finn Arild – ‘Testament’ (Eigen beheer). Tweede poging van deze Noorse componist om iets te betekenen. De ambitie liegt er niet om: dit is een conceptalbum over de schepping van het heelal, vanaf de Big Bang tot het verschijnen van de mens. De onderhoudende epic ‘Genesis’ maakt meteen duidelijk bij welke legendarische seventies progband hij de mosterd gehaald heeft. Ook de overige nummers baren weinig opzien. De drums werden ingespeeld door Mikael Wikman (Dec Burke).

Mandrake Project – ‘Transitions’ (Glassville Records). Hun derde worp en hun meest toegankelijke. Dat ligt misschien aan de invloeden: David Bowie, Peter Gabriel, Elbow, 10cc en Sigur Ros. Wij horen hier eveneens Bryan Ferry, Gazpacho en Marillion met Steve Hogarth. Maar waar deze bands de dramatische spankracht ten dienste stellen van epische constructies, wringt Mandrake Project haar in een kortere format. Vandaar de titel ‘Transitions’, want nu de stem van John Schisler meer op de voorgrond treedt, stelt de band zich open voor een breder publiek zonder de diepgang op te offeren. Dat laatste lijkt in ieder geval gelukt.

Ozric Tentacles – ‘Paper Monkeys’ (Madfish/Kscope). De fans hebben nummer negentien natuurlijk al in huis. Reeds meer dan vijfentwintig jaar definieert deze Britse cultband het spacerockgenre. Volgens de ene briljant, volgens de andere meer van hetzelfde. Hoe dan ook, hun signatuursound – een curieuze mix van hippiemuziek en rave – blijft intact dankzij de spiralende gitaren, texturen van keyboards en midi amplers, en de groove van bas- en drumritmes.

Zen Rock and Roll – ‘Undone’ (ProgRock Records). Het eenmansproject van multi-instrumentalist Jonathan Saunders. Op zijn derde album worden Yes, Supertramp en aor door de mangel gehaald. Het titelnummer had een outtake van een Journey-album kunnen zijn. Antiquated Love Song is zelfs geknipt voor een musical. Het interessantste nummer is het Concerto For The Original Sinners, een ode aan de synthesizerschool terwijl de complexere vorm afgeleid is van de klassieke en romantische tradities.

19 november 2011

Christoph Lintermans