Prog Benelux: uitstekend nieuw werk op het FREIA-label

Introducing

De beste prog-gitaristen van de Benelux hebben hun stekje in de stal van FREIA Music, het progressieve label dat bovendien een kwart van de opbrengst van elk album aan de Children With A Challenge Foundation (CWAC) besteedt. Een hart voor muziek en het hart op de juiste plaats. Met nieuw werk van Offworld en Mark Bogert en de feestdagen in het vooruitzicht is er geen reden meer om uw centen niet uit te geven.

OFFWORLD – ‘Some Circles Are Square’ (FREIA Music)

Het zou al te gemakkelijk zijn om Offworld als een spin-off van Quantum Fantay af te doen. Het is de nieuwe formatie rond gitarist Tom Tas, wiens ster – dankzij QF en Neo Prophet – de laatste jaren sterk rijzende is in de Benelux-prog. Bovendien is het debuut ‘Some Circles Are Square’ meer gitaargeoriënteerd dan de Lokerse spacerockoutfit van Pieter ‘Pete Mush’ Van den Broeck.

Het album werd opgenomen in Mushroomland, de huisstudio van de toetsenist. En “My home is my castle”, luidt het gezegde, dus stond Mush in voor de productie en gooide er nog eigen geluiden tegenaan.

Maar het verhaal van Offworld begon eerder, toen bassist Peter Baart en keyboardspeler Stijn Van Den Bossche besloten om de psychedelische vuurkracht van hun vorige bands naar nieuwe hoogten te voeren. Het project moest een veelvoud aan stijlen omvatten, wat geen toeval was gezien Baarts achtergrond in psychedelica en funk, en Van Den Bossches adelbrieven uit de jazz en klassiek. Voeg daar Tom Tas’ rock- en metalervaring aan toe, en een experimentele attitude werd de norm.

Een hele plejade van jamsessies en demo’s later, raakte het beoogde geluid uitgekristalliseerd. Drummer Rob Martin (Bliksem) kwam aan boord en Pete Mush verrijkte het palet verder met nog meer soundscapes, melodieën en synths. Het resultaat laat zich omschrijven als een smorgasbord van prog, psychedelica, rock, metal, funk, world, lounge en shred, maar behoudt merkwaardig genoeg de eenheid. Een pluim die producer Mush op zijn hoed mag steken.

Dat homogene karakter ontleent het ook aan het scificoncept, een literaire reis langs genres als cyberpunk en space opera. Alles klinkt bovendien erg filmisch, alsof je de ene keer vast komt te zitten op een moerassige planeet uit het Star Wars-universum en een andere keer te gast bent in een paradijs dat aan de fantasie van een sjamaan ontsproten is.

Uitschieters zijn er genoeg:  van Alien Vocal Chord Trauma, waarin Tas zijn gitaren aan een uithoudingstest onderwerpt, het bucolische Shaman’s Garden met zijn Gong-aspiraties en het erg groovy Some Cirkles Are Square (met k!) waarin Baart zijn funkverleden salueert. Maar ach wat, luister vooral het hele album en laat je omspoelen door dit weldadige modderbad. Attention, swamp alert!

***

MARK BOGERT – ‘Painting The World’ (FREIA Music)

Sinds hij Mark Vermeule opvolgde bij Knight Area, wordt deze vingeratleet als een wonderkind onthaald. Zijn ongelooflijke techniek is ook de academische wereld niet ontgaan, want momenteel doceert Bogert gitaar aan de Rotterdamse Codarts University. Dat hij ook de spannendste gitarist van de Benelux is, zal nogmaals aangetoond worden als straks het nieuwe Knight Area-album ‘Heaven and Beyond’ verschijnt. Intussen vormt hij een akoestisch duo met zijn verloofde, zangeres Nadine Pruim, en schrijft hij voor diverse muzikale gezelschappen. En heeft hij tijd om uitstekende soloplaten uit te brengen.

‘Painting The World’ bouwt verder op ‘A Story In Parts’ en laat een Bogert horen die verder gegroeid is op zijn instrument én als componist. Wat een fijne neus heeft hij voor de goede melodie. Bovendien verliest de muziek zich nooit in oeverloos gepriegel; elke song bezit kop en staart en behoudt de focus op toegankelijke lijnen. Bogert communiceert rechtstreeks met zijn luisteraar.

Neem nu het openingsnummer Earning the Best, een echte captatio benevolentiae waarmee hij het publiek vanaf de eerste akkoorden bij de lurven vat. Friends on Holiday en Freedom After Wars hebben een aanstekelijke naïviteit die aansluit bij het artwork van Peter Franken. Anderzijds is er ook het technischer werk met evidente titels als Learning The Difficulties en Obstacles In The Universe. Een heerlijk uptemponummer is Running Till The End Of Time, gebouwd op een leidmotief, maar in het slot heeft het enkele verrassingen in petto. Tot zijn grootste hoogten klimt Bogert in de finale nummers Created Lifestyle en A Lifetime Journey. Ze vormen de synthese van Bogerts kunnen als speler en schrijver.

‘Painting The World’ is intelligent, smaakvol en met hart en ziel gemaakt. Opnieuw laat Bogert zich omringen door Peter Vink en Pieter van Hoorn, zijn twee kompanen bij Knight Area die de gitarist uitstekend aanvoelen. Van Hoorn mept vakkundig gaatjes dicht, maar alleen als de compositie erom vraagt. Het is lang geleden dat een instrumentaal album ons zo aan de speakers gekluisterd hield.