Primal Scream - Screamadelica
Achtergrond
Met ondertussen negen studioalbums achter de kiezen doet Primal Scream het nog steeds niet slecht. Ze wekken af en toe de nodige controverse op en laten muziekjournalisten en fans vaak verdeeld achter over de kwaliteit van hun werk, maar ze blijven - ondanks ook alle wissels binnen de band - wel zelfzeker op hun plaats staan. De heruitgave van 'Screamadelica' toont nog eens aan welke interessante weg de groep de afgelopen jaren aflegde.
Niet de makkelijkste weg, zo bleek in het begin van hun carrière. De eerste twee albums 'Sonic Flower Groove' en 'Primal Scream' werden maar matig warm onthaald. Hun mengeling van jangle pop, een genre dat in de jaren tachtig teruggreep naar de sixties popmuziek, en new wave, sloeg niet bepaald aan bij het grote publiek. De band zat na de release van dat tweede album in de put en zocht naar een toverformule. Die formule vonden ze in de toen opkomende acid house beweging.
Het was deejay Andrew Weatherall die ze ontmoetten op een van de vele raves die het nummer I'm Losing More Than I Ever Have met een drumloop en samples (uit onder andere de film 'The Wild Angels') omtoverde tot Loaded, wat een van de grootste hits van Primal Scream zou worden. Ook de daaropvolgende single Come Together zou een succes worden. De Schotse band vond eindelijk de eigen sound waar ze naar op zoek waren.
Een op het eerste zicht ook al niet evidente mix eigenlijk. 'Screamadelica' is een amalgaam van psychedelische rock, acid house, blues rock en gospel. En als je het album vandaag herbeluistert dan merk je dat het een goed moment was voor een re-release want de plaat klinkt nu nog steeds, of terug, heel actueel. De remixes en re-edits die we momenteel in de balearic scene te horen krijgen, lijken stuk voor stuk een voorbeeld te nemen aan 'Screamadelica'.
Wat ons betreft kunnen nummers als Loaded, Don't Fight, Feel It en Slip Inside This House met hun discogroove meteen terug op de hedendaagse dansvloer. Ook Come Together, dat ruimschoots de tien minuten overschrijdt, wekt nog steeds een onweerstaanbare roes op.
En zo worden we twintig jaar na zijn release er nog eens aan herinnerd dat 'Screamadelica' een verdomd straf plaatje was. En je krijgt ook nog de ep 'Dixie-Narco' bij. Vooral een leuke aanvulling voor de fans vermits we twee van de vier nummers ook al op het album terug vinden zijn. Maar zet dus vooral je stoelen al aan de kant en nodig je oude klasgenoten uit voor een reünie-feestje. We gonna have a good time/We gonna have a party!.