#Powerpopdames - Liz Phair - Fuck And Run (1993)
Een weekje dames die met een melodie en een gitaar overweg kunnen. Powerpopsongs met oog voor stijl en met oor voor pop en de beat op de juiste plek. Simple comme bonjour.
Lofi en hoe dat tot het maximum te benutten. Dat was les één van Liz Phair, die met 'Exile In Guyville' iedereen met verstomming sloeg: dat een meisje zo'n voldragen plaat de wereld in schopte.
Ze had één en ander op een thuis opgenomen cassette, 'Girlysound', uitgebreid uitgeprobeerd als een soortement antwoord op 'Exile On Main Street' van The Stones (vandaar de titel). In ieder geval zat hier ook het eclectisme van die veelzijdige Stonesplaat in, want ze grossierde in harde, alternatieve rock evenals in folk, powerpop, pianosongs, enzovoort. Maar het waren toch vooral de eerlijke teksten over zelfkritiek (op de afkeer af), liefdesverdriet, verlatingsangst, relaties en het onvermogen daartoe, die opvielen. Scherp en to the point.
Nu, dertig jaar later, klinkt Fuck And Run nog altijd fris en ongedwongen. En vandaag de dag wordt het in de puriteinse Amerikaanse media nog altijd gespeld als F---k And Run. Het was haar antwoord op Happy van Keith Richards op ‘Exile On Main Street’, die het heeft over smeken om liefde en hoe die liefde hem tevreden moet stellen. Phair antwoordt met een eenzame aanklacht tegen een mislukte onenightstand.
Phair zelf over het nummer: "I'm always interested by the way I used my voice back then. It's just so laid back. I almost feel like Fuck And Run has a bit of spoken word to it in a funny way. It's a classic pop song, but the things I'm saying are so nakedly emotional and I'm saying this in this deadpan delivery. It's just such a strange contrast. The song, to me, is probably the most emblematic of what made people like my music for in the first place, with these stories that you wouldn't think that you would be privy to or that you wouldn't expect to hear are just absolutely laid down in a kind of classic rock or pop song format. Like, 'There you go. Yep, just sat up in bed. I'm not quite sure who this guy is, but, like, I don't think I'll be seeing him again.' You never heard those stories in popular culture."
Opgenomen in één nacht en raak! Zelf dacht ze dat het nummer een bestaan was gegund in de marge van de muziekindustrie, maar dat het zo’n vaart zou nemen, had ze nooit verwacht. Zo kan en moet het soms gebeuren.