#Powerpopdames - Jennifer Trynin - Happier (1994)

Een weekje dames die met een melodie en een gitaar overweg kunnen. Powerpopsongs met oog voor stijl en met oor voor pop en de beat op de juiste plek. Simple comme bonjour.

Jawel, in 1994 gebeurde er benevens Britpop (Oasis vs. Blur) aan de ene kant en de uitwassen van de grunge (Nirvana vs. Pearl Jam) aan de andere gelukkig ook nog andere dingen. Zo grossierden groepjes als The Posies, Sugar of The Lemonheads in okselfris gespierde pop. En in diezelfde marge vielen er nog wel eens plezante dingen uit de mand zoals het debuut van Jennifer Trynin. 'Cockamamie', zoals de plaat heet, verdient veel meer dan een vermelding in een voetnoot. Maar wij hadden haar net als Juliana Hatfield wel in het vizier. Melodieuze pop met weerhaakjes.

Ze was al eenendertig toen ze het debuut uitbracht in een productie van echtgenoot Mike Deneen. Vriendin ook van Aimee Mann (ook van Boston), die ook backingvocals weggeeft op 'Cockamamie'. Prachtige plaat - je kan ze nog altijd monsteren op Spotify - die we graag al eens uit de kast plukken.

Ze schreef haar wedervaren in de alternatieve rockwereld in een boek neer. 'Everything I’m Cracked Up To Be' kreeg behoorlijk goede kritieken, maar kwam ook in de plooien van de geschiedenis terecht. In 2018 overleed haar man Mike Deneen aan kanker en speelde ze een tribute met dochter Grace Deneen. Intussen speelt ze ook weer regelmatig in een all-female supergroep met Kay Hanley (Letters To Cleo), Freda Love Smith (Blake Babies), Tanya Donelly (Throwing Muses, Belly) en Gail Greenwood (Belly, L7).