Pogopassie Nr. 4 (maart 2020)

Om de punkliefhebbers te bekoren geven wij een regelmatig overzicht van noemenswaardige punkalbums en -ep's. Ze werden allemaal persoonlijk geselecteerd door onze grootste punkliefhebber. Aan u om zijn selectie uit te testen.

Pears - 'Pears'

Het heeft enige tijd geduurd, maar eindelijk is er dan een nieuw album uit de stal van Fat Wreck Chords, nog steeds het grootste punklabel. Dat betekent dus in ieder geval een album van dergelijk hoogstaand niveau, want eigenaar Fat Mike is daar behoorlijk kritisch over. Vandaar dat we ontzettend lekkere punkrock voorgeschoteld krijgen met een licht, rauw hardcorerandje eraan. De screams van frontman Zach Quinn klinken bruut en pissed off, terwijl de clean gezongen stukken erg melodieus zijn en heerlijk in het oor liggen. Neem daar het superstrakke gitaarspel van Brian Pretus, de meesterlijk uitgespeelde basloopjes van Erich Goodyear en het uitzonderlijk uitgevoerde drumspel van Jarret Nathan bij en je krijgt een prima punkalbum.

Daughter illustreert waar deze band allemaal voor staat in één enkele song: screams en clean gezongen vocalen, ondersteund door het erg strakke instrumentale gedeelte.

Part Time Killer - 'The Fight'

Een album om vrolijk van te worden. Het Finse Part Time Killer laat horen dat het land niet alleen maar goede metalbands voortbrengt, maar ook zeer aanstekelijke punkrock kan opwekken. Het geheel klinkt ontzettend catchy en melodieus en laat je na elk liedje smachten naar meer. Maar helaas komt er na veertien nummers toch een eind aan. Gelukkig brengt de replay-optie dan redding. en die gaat veelvuldig gebruikt worden. De vocalen van frontman Alex Aaltola klinken doordacht en gecontroleerd en vooral beheerst, wat in dit geval een meerwaarde is. Hoewel 'The Fight' een behoorlijk ingetogen album is geworden, is het ook een vooral voluit punk.

Eigenlijk zijn alle nummers op deze plaat van de bovenste plank en is het bijna onmogelijk om er eentje uit te kiezen die er bovenuit steekt. Daarom hebben wij gekozen voor The Revenge; puur omdat daar een videoclip van gemaakt is.

F.O.D. - 'Sleepville'

Ook België kent deze maand een ontzettend lekkere punkrelease. 'Sleepville' is alweer het vijfde studio-album van de heren en barst uit het hoesje van de energie. Eigenlijk worden we in deze bizarre tijden bijzonder vrolijk van dit album. De vocalen van Hans in combinatie met de achtergrondzang van Stijn klinken harmonieus en pakkend. De heren zijn ook goed voor de nodige variatie. Dat komt vooral in Feeling Gay naar voren. Hier wordt geniaal gebruik gemaakt van een ukelele en dat maakt dit nummer tot één van de hoogtepunten op deze plaat.

Main Line 10 - 'Legacy'

Voor deze band gaan we opnieuw iets verder de grens over. De Spaanse punkers van Main Line 10 brengen ons een half uur lang ongeremde, snoeiharde en rauwe punkrock. Hoewel dit album bol staat van de hardcore punk, horen we hier en daar toch ook enige skatepunkinvloeden. En net daarvan kunnen wij geen genoeg krijgen. Wat vooral opvalt aan deze plaat zijn de ontzettend snelle drumpartijen. Drummer Dani Amengual moet over een gruwelijke conditie beschikken. Wat een snelheid! 

Grey Path is voor ons de ultieme Main Line 10-song.

The Bombpops - 'Death In Venice Beach'

En weer worden we verwend met een Fat Wreck-release; The Bombpops doen weer van zich horen met het langverwachte 'Death In Venice Beach'. Deze Amerikaanse punkrockband staat garant voor korte, krachtige en zeer aanstekelijke songs. En dat verwachtingspatroon maken ze ook op dit nieuwe album meer dan waar. De twee dames Poli van Dam en Jen Razavi nemen zoals gewoonlijk zang en gitaarpartijen voor hun rekening. De samenwerking tussen die twee is een genot om naar te luisteren en de passie is zonder meer duidelijk terug te horen. Vandaar dat deze band bij Fat Wreck zit en waarom wij The Bombpops zo hoog hebben zitten.

Daarom delen wij graag twee nieuwe songs, waarvoor de band een videoclip heeft opgenomen, want die zijn zo ontzettend goed dat we ze niemand willen onthouden.