Pogopassie Nr 3 (februari 2020)

Om de punkliefhebbers te bekoren geven wij een regelmatig overzicht van noemenswaardige punkalbums en -ep's. Ze werden allemaal persoonlijk geselecteerd door onze grootste punkliefhebber. Aan u om zijn selectie uit te testen.

Laughing In The Face Of - 'Here Lies Ordinary'

Engeland is het land waar de onbetwiste roots van de punkrock liggen. En eindelijk is er weer eens een Engelse punkband die een album uitbrengt. 'Here Lies Ordinary' is het langverwachte vervolg op debuutalbum 'The Lubrication Of Social Anxiety' (2011) en is het lange wachten meer dan waard.

Het nieuwe album is snel, hard en vooral heel erg rauw; soms wat ongecontroleerd wat het eigenlijk juist net die extra charme geeft. Frontman Steve doet af en toe net iets te geforceerd zijn best om er melodieuze skatepunkvocalen uit te gooien, maar dat is helemaal niet nodig. Zijn stem komt het best tot zijn recht wanneer hij gewoon lekker ongecontroleerd van zich af schreeuwt. Het hoogtepunt op deze plaat is Bullshit With A Smile. De combinatie van cleane vocalen en de schreeuwende backings worden hier perfect uitgevoerd. 

Delest - 'La Mejor Manera De Morir'

De nieuwe ep van de Spaanse punkrockers begint uiterst interessant, namelijk met een op piano gespeelde intro. Dat gebeurt eigenlijk vrij zelden. Het meest recente geval, dat wij ons herinneren, was op 'Unknown Road' (1993) van Pennywise. Het is overduidelijk te horen dat de heren van Delest al een tijdje meedraaien. De productiekwaliteit van 'La Mejor Manera De Morir' is behoorlijk hoog en wordt erg strak ten uitvoer gebracht.

De zang van Lucas ligt erg lekker in het gehoor en wordt heerlijk ondersteund door de melodieuze en erg strak gespeelde riffs van Jordi, het venijnige drumwerk van Bulla en de perfect uitgespeelde baslijntjes van Juanlu die werkelijk als een rode draad door het geheel lopen. Heel erg fijn gedaan.

Het laatste liedje op de ep, Cien Mil Veces Más, mag als hoogtepunt gezien worden. Bij het beluisteren van dit nummer zal er ongetwijfeld een feel-goodgevoel over u neerdalen en zal een glimlach niet te onderdrukken zijn.

Giorni Di Gloria - 'Giorni Di Gloria'

Wie 's ochtends moeite heeft met uit bed komen, raden wij aan om deze nieuwe ep aan te zetten. De adrenalinestoot, die de Italiaanse punkers van Giorni Di Gloria uitdelen, staat gelijk aan een paar bakjes straffe koffie. De hardcore punk van deze heren knalt werkelijk waar de speakers uit. U zult dus meteen rechtop klaarwakker in bed zitten.

Net als bij voorgaande ep zijn ook alle songs gezongen in de moedertaal. En dat is beslist een meerwaarde. Waar we sommige bands horen die uit de comfortzone klimmen - dan hebben we het vooral over Spaanse en Italiiaanse bands, die in het Engels zingen - komt dat toch minder goed en oprecht over.

De grootste knaller op dit juweeltje is meteen opener Niente più Favole, de inluidende drums zijn als het ware de suikerstoot in de koffie en de snoeiharde riff, die erop inhaakt, is te vergeliken met de cafeine die direct in de bloedstroom wordt opgenomen.

PMX - 'Ctrl Alt Del'

Het Schotse PMX brengt met 'Ctrl Alt Del' een hele fijne ninetiesskatepunkplaat uit, die zich prima kan meten met grootheden als Pennywise en Bad Religion. In acht jaar tijd hebben de heren zich in de top van de melodieuze punkrock van Schotland gewurmd en dat is helemaal terecht.

'Ctrl Alt Del' staat bol van de energie en laat een perfecte samenwerking horen tussen alle bandleden. Het is ook overduidelijk te horen dat de heren er heel veel voldoening uit halen. De productiekwaliteit is daarom ook hoogstaand en alle songs blaken van de creativiteit. Er is duidelijk zeer veel aandacht en tijd in dit album gestoken.

Eén van de hoogtepunten is het onlangs op single verschenen Television dat perfect weergeeft waar het album voor staat.

Coconut Planters - 'Coconut Planters'

Bent u een bewonderaar van het Zweedse Millencolin? Dan vindt u ook Coconut Planters geweldig. Deze Italiaanse punkband heeft de Zweden duidelijk als inspiratiebron en dat is zonder meer terug te horen op deze titelloze debuutep.

Het gevaar is alleen dat de heren misschien een beetje te veel als Millencolin klinken. Daar moeten ze in de toekomst wel voor oppassen, want niemand zit natuurlijk op een kloon van een andere band te wachten. 

Wij stippen graag het liedje San Antonio's Fire aan.. Mocht u het niet eens zijn met de vergelijking, dan horen wij dat natuurlijk graag van u.