#PittigeMadammen - L7 - Pretend We’re Dead (1992)

We gaan hier niet flauw over doen: de dames in de (rock- en pop)muziek werden altijd al onderbelicht. Tijd om daar verandering in te brengen. Een beetje dan toch.

Afrekeningstamper van formaat, dit Pretend We’re Dead van L7 die the Runaways perfect wisten te koppelen aan de grunge en derde plaat 'Bricks Are Heavy' katapulteerde hen met de deskundige productionele hulp van Butch Vig (die na 'Nevermind' van Nirvana het orderboekje compleet dichtgemetseld zag en met enige voorsprong de meest gevraagde producer van de planeet werd) in de mainstream.

Vig gaf hen een meer compacte sound mee en maande hen aan om meer aandacht te schenken aan het songschrijven, want zijn credo was: “Great Albums need Great Songs”. En dat is waar ze op 'Bricks Are Heavy' perfect inslaagden. Maar het bleek ook een beetje een molensteen rond de nek, want het was een zware plaat om "op te volgen" en, ondanks het feit dat ze consistent aan de gang bleven, haalden ze nooit meer de toppen van begin jaren negentig.

Geschreven door frontvrouw Donita Sparks, die opriep tot actie: “This song is a call to action, making the point that doing nothing is exactly what the powers-that-be want from their opposition”. Vechten tegen de regerende krachten, tegen de oorlog in Irak, die toen plaats vond.

En ze waren één van de voorvechters van Rock For Choice, die de anti-abortuswetgeving van de Bush-administratie hekelde. Ze kregen hierbij de steun van Nirvana en Pearl Jam. Toen ze de song op de Britse tv brachten in 'The Word' in 1992, liet Donita Sparks aan het eind van de song de broek zakken, hetgeen in de puriteinse Britse pers stof deed opwaaien. Dat mocht niet, terwijl diezelfde krant (The Sun) tot 2013 een topless page-three-girl opvoerde.

Sparks schreef het nummer na een relatie en haar gebroken hart zorgde voor de lijn: "I just pretend that you're dead." Maar een ongeschreven wet binnen de groep was dat liefdesliedjes moesten vermeden worden, waardoor ze het thema van de song verschoof naar politieke actie: "We chose fierceness and humour over vulnerability because we were, you know, navigating challenging waters — women in hard rock. You had to be tough.”