Philippe De Cleen

Achtergrond

Voor we weer met een kater, vetter dan Garfield, de afgevallen naalden van de kerstboom uit ons vast tapijt zitten peuteren en ons nog amper kunnen herinneren welke goede voornemens we op nieuwjaarsnacht weer tegen beter weten in hebben gemaakt, hebben we voor u nog een hele resem eindejaarslijstjes van onze redacteurs en echte would-be BV's.

Naar eigen zeggen spendeert hij zowat al zijn vrije tijd tussen boeken en muziek. Hij noemt zichzelf dan ook bibliotheek- en informatiejunk. Op de eindredactie is hij wel eens het onderwerp van gesprek als hij weer eens zijn voeten heeft geveegd aan de lay-outregels (ook nu weer, merci Philippe), maar hij schijt recensies aan de lopende band. Soms van behoorlijk hoog niveau, soms iets minder, maar altijd in groten getale. En daarom zien wij hem graag. Het eindejaarslijstje van Philippe De Cleen.

De beste van het jaar.

James, het eindejaarslijstje! Deden mij in mindere of meerdere mate mij iets in 2015:

• The Necks – ‘Vertigo’ - Eén bloedstollende track, één luisterervaring om nimmer te vergeten.

• Yadayn – ‘Pendel’ - Compromisloos. Straf materiaal (thanks to Eilean Records)

• Various Artists – ‘Remembering Mountains : The Songs Of Karen Dalton’ - Tradities. En wat er anno 2015 mee aan te vangen.

• Kamashi Washington – ‘The Epic’ - Zoals de titel al aangeeft: een epische jazzparade.

• Kendrick Lamar – ‘To Pimp A Butterfly’ - Eindelijk iemand die écht zijn nek durft uitsteken. (zie ook Young Fathers).

• Ballake Sissoko & Vincent Ségal – ‘Musique De Nuit’ - Zwaar ondergewaardeerde samenwerking.

• Ludovico Einaudi – ‘Elements’ - Het is van Nightbook geleden dat Einaudi ons zo te pakken kreeg.

• Colin Stetson & Sarah Neufeld – ‘Never Were The Way She Was’ - Nog zo'n bende ongeregeld. Hemels. Damn.

• Dave Rawlings Machine – ‘Nashville Obsolete’ - Zo tijdloos maken ze ze niet meer.

Strafste single : David Bowie - Blackstar.

Beste Belg : The Germans. Jawel, The Germans.

Sympathiekste Reunie : Mad Dog Loose.

Remixes van het jaar: Daniel Lanois & Tinariwen / Mogwai & Einaudi.

Boxset van het jaar: Leadbelly – ‘The Smithsonian Folk Collection’.

Herontdekkingen: Billie Holiday (‘The Centennial Collection’), Karen Dalton (‘Remembering Mountains) en last but not least Jackson C Frank (‘Collected’).

Ook goed tot zéér goed : Bjork – ‘Vulnicara’ (met/zonder strings) / Young Fathers - ‘White Men Are Black Too’ / Ghostpoet - ‘Shedding Skin’ / The Ex - ‘Live At Bimhuis’ / Four Tet - ‘Morning/Evening’ / Glen Hansard - ‘Didn't He Ramble’ / Ibeyi - ‘Ibeyi’ / Max Richter - ‘Sleep’ / Sun Kil Moon - ‘Universal Themes’ / Flying Horseman - ‘Night Is Long’ / Richard Hawley - ‘Hollow Meadows’ / Low - ‘Ones And Sixes’ / Sufjan Stevens - ‘Carrie And Lowell’ / Johnny Dowd - ‘That's Your Wife On The Back Of My Horse’ / Stuff - ‘Stuff’ / De Beren Gieren - ‘One Mirrors Many’ / Laughing Bastards - ‘Old Masterplans’/ ...

Ten onrechte wat minder bekende plaatjes / artiesten : Mbongwana Star - ‘From Kinshasa’ / Jim O' Rourke - ‘Simple Songs’ / Dead Neanderthals - ‘Endless Voids’ / Matana Roberts - ‘Coin Coin Chapter Three’ / Sekou Kouyate - ‘Sabaru’/ ...

Amai, dat kon beter!

Bob Dylan - ‘Shadows In The Night’. Nice one,  Bawb ; echt zo verdomde schoon. Alleen moet iemand Oncle Bob er eens vriendelijk op wijzen dat het 2015 is, er wel degelijk notenbalken bestaan en de teletijdmachinemodus helaas net iets te achterhaald is.

LiveNation & Werchter: gaan al jaren hoel langer hoe meer volstrekt de mist in. Steken tegenwoordig dan ook letterlijk meer geld in de mist dan in de optredende artiesten.

RIP Duyster (Studio Brussel), vrijwel het allerlaatste baken van welig tierende muzieksmaakjes (gelukkig zijn er nog Urgent FM, Radio Scorpio en Radio Centraal om woest tegen de alsmaar uitdijende mainstream in te gaan). Cobra dat verstilt tot een archief. Laika dat de duimen moest leggen. Kwadratuur dat met een vingerknip de nek omgedraaid werd, de hele Brussel FM - histoire. Et j'en passe, allemaal onder het goedkeurend neoliberaal geknik van Gatz & co.

Prince, een concertzaal en een piano. En die concertreeks dan maar afgelasten omwille van zo'n vreselijke bende snotaapterroristjes, tss.

Mocht ik de tijd kunnen terugspoelen

Peter Gabriel in het land. Helaas, pindakaas.

Godspeed You Black Emperor. Twee keer in het land, evenveel keren gemist.

O, en die befaamde reunie van de Evil Superstars. Deed deugd om te zien en horen, al vervloog de tijdelijke euforie best snel.

U hebt deze toch gezien?

Op de valreep: M.I.A. - Borders. What's up with that? Nu ze het ons toch zo lief vraagt

Artwork: Laughing Bastards - ‘Old Masterplans’ (zie hierboven)

Straf live

• Bachar Mar Khalifé (Sfinks Mixed)
• Bert Dockx (Covers project) - Zuiderpershuis
• Daniel Lanois (OLT)
• Lambchop – ‘Nixon’ (in full) (AB)
• Knestival (Borgerhout) : met o.a. Roland Van Campenhout solo

Verder ook : José James - Yesterday I Had The Blues (AB) / Booker T Jones (De Roma) / Randy Newman (De Roma) / Grant Lee Philips & Howe Gelb (Arenberg) / Rudy Trouvé solo..

In de marge

Knestival, een klein buurtfestival in Borgerhout. Een bende die vrijwillig de handen uit de mouwen steekt om er echt iets van te maken. Stonden onder meer op het programma : Samowar, Leonore, Reena Riot, Melting Time, Spookhuisje, Roland. Fantastisch werk van o.a. Dimitri De Cleen, Caia Croes, Noon Hiel, Benjamin De Bruyn & co. De heerlijke sound van de underground doet 'm het altijd.

Coming up

Ik wens alle artiesten groot en klein een doorbraak van jewelste toe. Méér muziek, méér emotie. Win-win for everybody (indien goed uitgevoerd toch). Maar goed: Stanton, niet alleen omwille van dat geweldig optreden in De Rataplan (Borgerhout), maar vooral omdat onbekend maar al te vaak onbemind blijft. Idem dito voor de boys and girls van Radio Carver en een veruit uitstekende, hartverwarmende, integere artiest als Matt Watts.

Straffe artiesten allemaal, maar ze krijgen steeds minder de kans om zich te laten zien en horen. Met dank aan Gatz & co, uiteraard.