#PereUbuKiest - Curtis Mayfield - Superfly (1972)

Dat David Thomas aka Pere Ubu een vreemde eend in de bijt is, blijkt ook uit een greep uit zijn favoriete platen.

Het was de eerste zwarte muziek die David Thomas volledig omarmde. Hij had een hekel aan Motown. Het was de muziek van blanke tieners en de muziek was gericht op witte mensen. Hij wist als jongeman van een hele hoop zwarte muzikanten in de jazz en de blues, maar hij achtte dat geen uitgesproken "zwarte" muziek. Superfly was een heuse revelatie in zijn oren door de manier waarop de muziek werd benaderd: extreem gesofisticeerd en perfect gearrangeerd en hoe dat werkte met de hoogste vorm van emotie: “There was no shouting, but it’s very angry”.

Superfly is een nummer van Curtis Mayfield, het titelnummer van het soundtrackalbum uit 1972 voor de gelijknamige film en één van de beste funknummers ooit gemaakt. Het was de tweede single van het album na Freddie's Dead (Theme From Superfly) en bereikte nummer acht in de Billboard Hot 100 en nummer vijf in de Best Selling Soul Singles-hitlijst.

De tekst viert de sluwheid en vastberadenheid van de hoofdpersoon van de film. Het nummer wordt gespeeld tijdens de aftiteling van de film. De baslijn en de rototom (de percussiepauze vanaf de introductie van het nummer, respectievelijk uitgevoerd door Joseph "Lucky" Scott en "Master" Henry Gibson) werden herhaaldelijk gesampled in nummers als The Beastie Boys' Egg Man, The Notorious BIG's Ready To Die Intro, Goldie Lookin Chains Pusherman en Nelly 's Till Ya Head Back met Christina Aguilera. Mayfield sampelde zelf het originele nummer in 'Superfly 1990', een duet dat hij opnam met rapper Ice-T.

Curtis Lee Mayfield (3 juni 1942 – 26 december 1999) is een Amerikaanse singer-songwriter, gitarist en producer, en één van de meest invloedrijke muzikanten achter soul- en politiek bewuste Afro-Amerikaanse muziek. Hij wordt ook wel de "Gentle Genius" genoemd. Hij behaalde voor het eerst succes en erkenning met de door de Rock and Roll Hall of Fame geïntroduceerde groep The Impressions tijdens de burgerrechtenbeweging van eind jaren vijftig en zestig en werkte later als soloartiest.

Op 13 augustus 1990 raakte Mayfield vanaf de nek verlamd nadat podiumverlichtingsapparatuur op hem viel, terwijl hij werd geïntroduceerd tijdens een openluchtconcert in Wingate Field in Flatbush, Brooklyn, New York. Daarna zong hij het tweede couplet van een remake van Let's Do It Again, geproduceerd door Gary Katz door de 'Repercussions For All Men Are Brothers: A Tribute To Curtis Mayfield', terwijl hij op zijn rug lag in de opnamestudio. Hoewel hij geen gitaar kon spelen, ging hij door met componeren en zingen, wat hij kon doen door te gaan liggen en de zwaartekracht op borst en longen te laten drukken. Het album 'New World Order' uit 1996 werd op die manier opgenomen, waarbij de zang soms in regels tegelijk werd opgenomen. 

Mayfield ontving in 1994 de Grammy Lifetime Achievement Award. In februari 1998 moest hij vanwege diabetes het rechterbeen laten amputeren. Hij werd op 15 maart 1999 opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame. Om gezondheidsredenen kon hij de ceremonie niet bijwonen met mede-inductees Paul McCartney, Billy Joel, Bruce Springsteen, Dusty Springfield, George Martin en Curtom-ondertekenaars uit de jaren zeventig en labelgenoten The Staple Singers.

Mayfield's laatste opname was met de groep Bran Van 3000 op het nummer Astounded voor het album 'Discosis' uit 2000, opgenomen vlak voor zijn dood en uitgebracht in 2001. Zijn gezondheid was gestaag achteruitgegaan na de verlamming, zijn zang was dat niet..

Mayfield stierf op zondag 26 december 1999 aan complicaties van diabetes type 2 in het North Fulton Regional Hospital in Roswell, Georgia.