Paul Simon - 'Over The Bridge Of Time'

Achtergrond

Van een overvloedige productiviteit heeft men Paul Simon nooit kunnen verdenken. Sinds de eeuwwende heeft hij heel precies drie studioplaten uitgebracht. Albums die echt wel goed waren, maar helaas commercieel niet bijster succesvol. De wereld staat dus niet langer stil bij een nieuwe Simon-release en dan wordt er graag teruggegrepen naar het oude recept dat in deze cadeautijd altijd werkt voor mensen met een tekort aan geschenkinspiratie: de verzamelcd!

Het is Simons vierde in twaalf jaar, de re-release in deluxe formaat van ‘Graceland’, de liveplaat in New York City en de verzamelbox met de ‘Complete Album Collection’ niet meegeteld. Reken dus maar: dit is eerder dan een behoefte een commerciële zet. Of die gewiekst is zal de toekomst uitwijzen.

En wat was de insteek voor deze nieuwe collectie met de poëtische titel ‘Over The Bridge Of Time’? Officieel staan er enkele nummers uit zijn Simon and Garfunkel-periode op, maar officieus is er geen nieuwe insteek. Maar hoeft dat? Voor ons niet. Simons oeuvre is van een dergelijk niveau dat elke verzameling met slechts één klein vergeten pareltje onvoorwaardelijk zijn plaats verdient in de platenbakken. En als de toevallige luisteraar dan via die weg het latere, onbekende maar nog altijd knappe werk van Simon ontdekt, dan zal de platenfirma op haar beurt ook weer tevreden zijn. Een win-winsituatie dus

De man is kennelijk te veel een controlefreak en legt voor zichzelf de lat zo hoog dat hij slechts spaarzaam nieuw werk op de wereld loslaat. Maar zijn cultureel erfgoed verdient wel een ereplaats op de Unesco-lijst. Zo’n verzamelcd kan dus niet anders dan een voltreffer zijn. Je kan moeiteloos enkele klassiekers opnoemen, die de selectie niet haalden, maar so what? Het schijfje bulkt van de parels: Cecilia, Bridge Over Troubled Water, Still Crazy After All These Years, Diamonds On The Soles Of Her Shoes, en we kunnen zo nog een tijdje doorgaan.

Ooit zong hij in Homeward Bound, hier uit de boot gevallen, over “an endless stream of cigarettes and magazines”. Hier vind je een andere "endless stream of all time gems". Sommige zijn haast vergeten en kunnen nu aan een nieuw leven beginnen. We wensen het The Only Living Boy In New York en American Tune toe. En nu we toch bezig zijn : That’s Where I Belong, een soort artistieke principeverklaring van de grootmeester daterend uit 2000, is een kleinood van het zuiverste karaat. Vele zogeheten artiesten schrijven in heel hun carrière niet één zo’n nummer.

Aan alle mensen met goede smaak en een minimum aan historisch besef: schaf dit aan en geniet er eindeloos van. Aan alle beginnende songsmids en would-be_artiesten: luister naar deze collectie vooraleer je jezelf artiest noemt.

Met of zonder a bridge of time, Paul Simon behoort tot de eeuwigheid.