#Passage44Parels - The Three Johns - AWOL (1983)

Een artikel in weekkrant Bruzz slingerde ons terug in de tijd dat de galerij. Passage 44 aan de Pachecolaan in Brussel zal namelijk verbouwd worden tot de nieuwe Brusselse uniefcampus van de KUL. Het was al verworden tot een donkere toegang tot een parkeergarage, maar in onze studententijd was het een machtig cultuurbolwerk met een mooie exporuimte, een arthousefilmzaal, Studio 1 en 2, een café, kledingwinkels en - vooral - de Médiathèque met een enorme collectie lp’s waaruit wij de meest obscure en onvindbare spullen konden lenen.

Nog zo eentje die we hartstochtelijk koesterden, maar niet konden vinden. Maar in Passage 44 hadden ze hem wel degelijk, want hij was ook op twelve inch en veel groepen uit die periode moesten om te besparen eerst twelve inch- of mini-lp-gewijs tewerkgaan, omdat er geen budget was voor full albums.

Vaak waren die dan wel driedubbel raak. Zoals dit gejaagde en superhectische AWOL. The Three Johns was eigenlijk een zijstap van Jon Langford van the Mekons, aangevuld met John Hyatt, Philip John Brennan en een dolgedraaide drummachine. De groep werd opgericht einde 1980 naar aanleiding van het huwelijk van Prince Charles (aka King Charles The Third) en Diana Spencer. En het eerste optreden was op het festivalletje Funk The Wedding, maar ze werden geweigerd wegens "te hoge staat van dronkenschap".

De band werd al snel gelabeld als left-wing rockers, maar zelf verklaarden ze: "We're not a socialist band. We're a group of socialists who are in a band. It's a fine distinction but an important one". Het hoeft niet gezegd dat ze niet erg te vinden waren voor premier Thatcher. Hun plaat 'Atom Drum Bopo' uit 1984 droeg op de hoes de woorden “Rock ‘n’ Roll Versus Thaatchiism”, een parodie op de campagne van Thatcher door Saatchi & Saatchi. Ze splitten in 1988 na een desastreuze tour door de Verenigde Staten en spelen af en toe nog wel eens samen.