Paris Texas - 'When You're Gone'

Paris Texas - 'When You're Gone'

Met country is het altijd een beetje warm en koud tegelijk blazen. In de States, vooral in het zuiden, is het al decennia "stone hot", in Europa is het al minder – vele countrysterren geraken amper voorbij Londen – op Nederland en Duitsland na. Voor de rest – ook in België dus – is het een nichegenre met enkele diehardfans, die country tot in de outfits toe een onvoorwaardelijke liefde toedragen. In Amerika wordt het vaak geassocieerd – en niet helemaal ten onrechte – met conservatieve rednecks, white people uit de Bible Belt, maar in Europa kleeft dit niet zo frisse imago niet aan het genre.

In België is country niet populair, toch niet bij een grote groep volgers. Maar daar kan nu verandering in komen met ‘When You’re Gone’ van het Antwerpse collectief Paris Texas. “Countrier” dan dit kan men namelijk een plaat niet maken. Bovendien wordt over haast elke song nog een flinke rocksaus gegoten en op die manier komt men al vlug bij het genre waarvoor de Eagles in de seventies in Californië de matrijs bezorgden: melodieuze samenzang, gitaar en mandoline of dobro zijn de pijlers waarrond Paris Texas een sterke cd hebben opgebouwd.

Toegegeven, de stemmen klinken iets harder dan die van de Amerikaanse supergroep, maar laat dat vooral geen bezwaar zijn om volop te genieten. Van in het prille begin zelfs. Het folkrockerige titelnummer, dat het album opent, heeft zoveel goeds in zich dat men spontaan verder luistert.

Het valt op dat de meeste nummers eerder uptempo zijn. Sleepingbag drijft daarbij op een prominente dobro en viool en even verder doet de mondharmonica mooie dingen op Lonesome Road. Bij tijden, in Silent Guide bijvoorbeeld, leunt men zelfs tegen pure rockabilly aan. All It Takes behoort tot het tragere segment en Gerrit Hüppertz, leadzanger en spil van de groep, komt er qua timbre in de buurt van countrylegende Kenny Rogers.

Country is een genre van duetten. Ook hier ontbreekt het niet aan en Different Paths, heel knap gezongen bovendien met een schitterende tweede stem, respecteert ook qua inhoud het vaak gebruikte cliché van de onoverkomelijke kloof tussen boy en girl.

Onze favoriet? Moeilijk te zeggen want ‘When You’re Gone’ bulkt van de aangename songs maar bij Friend Of Mine begonnen we spontaan te dansen en het heerlijke melodietje neuriën we nu al enkele dagen tijdens de afwas, het gras maaien, het scheren, enz. Jullie hebben het al door. Paris Texas heeft met ‘When You’re Gone’ ons hart gestolen. Nu het jouwe nog!

7 november 2019
Frank Tubex