Open brief aan Hans Bourlon

Achtergrond

Hans Bourlon, grote man bij Studio 100, gaf toe progrockfan te zijn. Reden genoeg voor onze eigen progspecialist om in de pen te kruipen.

Beste Hans Bourlon

Het Vlaamse publiek kent u als de zakenpartner van Gert Verhulst en CEO van Studio 100. Sommigen weten ook dat u een gediplomeerd filosoof bent. En onlangs, op 17 oktober in de zaterdageditie van De Tijd, bent u uit de kast gekomen als fan van het vroege Genesis. Daar wil ik het even met u over hebben. Als u het goed vindt, wil ik u ook terloops citeren.

Toen Peter Gabriel nog “donkere romantische songs zong” en Steve Hackett de gitaar beroerde, riep Genesis bij u “een haast religieus gevoel op. Het was een hoogmis die ons in een andere, diepere dimensie bracht.” Ik herken dat. Ook al leerde ik hun platen in de jaren negentig kennen – ik was dan twintig –, ik begrijp u.

Maar u ging een stap verder. U richtte op de middelbare school de groep Xantippe op en waande zich Steve Hackett op uw slaapkamer. Met uw band creëerde u zelfs een rockopera – die tapes wil ik wel eens horen. Bij mij bleef het bij luchtgitaar, en vooral luchtdrummen (Phil Collins!). Maar net als u zat ik in de Latijn-Griekse klas en werd ik misschien daarom getroffen door de mythologie die Gabriel zo theatraal wist uit te beelden.

U snuffelt ’s avonds laat rond op Youtube en herontdekte Genesis. Ik herken dat. In mijn jaaroverzicht van 2014 wees ik al op een geweldig concert uit 1973 (de tour voor ‘Selling England by the Pound’). U bent onlangs naar het optreden van Steve Hackett in de AB geweest. Hackett speelde er al die onverwoestbare Genesis-klassiekers. Ik zag hem daar twee jaar vroeger en was eveneens in vervoering.

Achteraf bekroop u “het akelige gevoel deel uit te maken van een uitstervend ras.” Ik herken dat. Heb mij twintig jaar een muzikale eenzaat gevoeld. Maar, beste Hans, dat is aan het veranderen. Want ook al is het publiek veel kleiner dan in die gouden jaren zeventig, er is sprake van een revival. Er is daarbuiten een enthousiast opererende niche met honderden nieuwe bands. Ook hier verricht het internet wonderen. De kwaliteit ligt hoog. Jongere muzikanten belijden hun geloof in de oude meesters. Ze zijn beïnvloed door King Crimson, Pink Floyd, Genesis, Marillion, Rush.

De man achter de toog vroeg of je de Spirit of 66 kende. Dat is overigens een zaaltje in Verviers, niet Eupen. Van pakweg Herentals is het maar een uur langs de E313. Inderdaad, voor vele groepen eindigt het daar. Maar, beste Hans, voor vele andere progrockers begint het daar. Heb er heel wat concerten gezien van de grote namen van vandaag en morgen. IQ, Agents of Mercy, Riverside, Spock’s Beard, Pendragon, Änglagård, Gazpacho, Lifesigns. En heb je al gehoord van Steven Wilson? De Spirit of 66 is voor hem al veel te klein. Luister er eens naar op Youtube.

Beste Hans, je maats van Xantippe hebben gelijk. Ja, je muzieksmaak is in je jeugd gevormd en verandert niet meer. En ja, waarom zouden jullie met Xantippe geen reünie doen? Dan hebben jullie die nieuwe synthesizer niet voor niets gekocht. En zouden jullie vandaag in het uitstekende gezelschap vertoeven van de nieuwe Vlaamse symfonische groepen Fossil Evolution (de opvolger van Isopoda, ken je die nog?), M!ndgames, Neo Prophet, Fish on Friday, en Quantum Fantay.

Beste Hans, misschien komen we elkaar op één van hun optredens tegen? Overigens is er in Vlaanderen geen echte zaal voor progrock. Soms huurt men een cultureel centrum of parochiezaaltje af. Maar als Studio 100 nou eens een volwaardige muziektempel had, ja dan… De kinderen kunnen we veilig achterlaten bij de ingang.

Met vriendelijke groeten,