'OOR Recensiebijbel', de verfrissende lijst van onmisbare albums

1981 (*), en in het krantenwinkeltje op de hoek van de straat, die naar onze middelbare school leidde, zagen wij een nummer van Muziekkrant OOR staan met op de voorpagina ene Prince, gehuld in jarretellen en met een gitaar om de hals. Uiteraard waren wij dan geïntrigeerd.

Want op die leeftijd - zeventien, voor wie het weten wil - gierden de hormonen door ons nog tengere lijf en waren wij geïnteresseerd in alles wat maar van ver met seks te maken had. En in muziek uiteraard. Want een paar jaar daarvoor waren wij met Fleetwood Mac en Deep Purple gestoten op iets, wat levenslange gevolgen zou hebben. De combinatie van die twee was uiteraard dodelijk (verslavend). En dat nummer van OOR ging mooi mee naar huis.

Resultaat: (vermoedelijk – vergeef ons het gebrekkige geheugen –) een paar weken later stond 'Controversy' van Prince in de platenkast. Het zou niet de laatste plaat zijn die wij op “aanraden” van OOR zouden aankopen. Jarenlang kochten wij het tijdschrift plichtsgetrouw en pluisden het van voor naar achter uit op zoek naar de nieuwste hypes. Met de nodige gevolgen voor ons zakgeld.

Waren we het altijd eens met de recensies? Hell no! Maar tegelijkertijd waren ze vaak erg goed geschreven en werd er (meestal) duidelijk uitgelegd hoe het kwam dat de recensent in kwestie tot die mening was gekomen, iets wat ik toen al waardeerde. Dat maakte van Muziekkrant OOR niet alleen een dankbare bron van informatie over muziek, het gaf ook het raamwerk aan, waarop een taalkundig verzorgde recensie kon gespannen worden. Je kon het canvas dan naar behoren volkladderen.

Inmiddels hebben ook wij talloze recensies geschreven. Daarbij hebben we het – dit terzijde – altijd moeilijker gehad met plaatrecensies dan met concertverslagen. Maar we vermoeden dat er hier en daar toch eentje tussen onze schrijfsels zit, die iemand anders heeft aangezet tot al dan niet terechte aankopen. En daartoe heeft OOR dus bijgedragen.

Maar waar we dus eigenlijk toe willen komen: onlangs viel bij ons de 'OOR Recensiebijbel' met een stevige dreun op de deurmat. Een indrukwekkend naslagwerk, dat wat ons betreft de klassieker '1001 Albums You Must Hear Before You Die' moeiteloos overtreft, ook al zijn het er hier maar zeshonderdzesenzestig. Dat zal dan wel persoonlijk zijn, maar toch. Het was heerlijk om terug te lezen hoeveel kennis, ervaring, humor, liefde, passie, taalkennis en ongetwijfeld nog een paar zelfstandige naamwoorden, die niet meteen in ons hoofd opkomen, er in al die recensies zat. En dan hebben we het nog niet eens over het tekenwerk van Typex, dat deze bijbel opvrolijkt.

Nee, we hebben lang niet alle recensies gelezen, maar we hebben wel smakelijk gelachen met de recensies van Venoms 'Possessed' en Slayers 'Hell Awaits'. We hebben nieuwsgierigheid voelen jeuken bij de recensie van The Residents' 'A Commercial Album' en we hebben talloze keren geknikt, toen we lazen dat de recensent zo mooi verwoordde wat wij altijd al bij een bepaalde plaat hebben gevoeld.

Moet je van alle muzikale markten thuis zijn om dit indrukwekkende boek te kunnen smaken? Nee, maar het staat boven kijf dat iedere muziekliefhebber hier iets van zijn gading gaat terugvinden en – wie weet – zelfs geprikkeld gaat zijn door één of andere bespreking van een plaat, die hij/zij altijd al eens heeft willen beluisteren, maar dat tot nu toe nog niet heeft gedaan. Iemand net over dat keerpunt helpen, dat is wat dit boek kan doen. En anders zou het ons verwonderen, mocht je niet met veel plezier lezen hoe die minkukels jouw favoriete album zoal afbraken. Want verwacht dus niet dat al wat je leest positief zal zijn. Zo eerlijk zijn ze dan ook wel weer. En daarnaast zijn ze groot genoeg om toe te geven dat ze hier of daar kemels hebben geschoten (check de katern “(Te) Kort Door De Bocht”).

Noteer ook nog even dat het boek netjes is onderverdeeld in katernen, waarbij ze zelf ook toegeven dat die lijntjes trekken niet altijd eenvoudig is geweest. Dat is nu eenmaal zo met popmuziek. Hokjes zijn soms al voorbijgestreefd voor je het hout ervoor bij elkaar hebt geraapt. Maar laat dat geen bezwaar zijn.

Kortom, hou je van (verschillende soorten) muziek(jes), dan kunnen wij de 'OOR Recensiebijbel' van harte aanraden. Wij zijn er nog lang niet klaar mee. Het begrip “koffietafelboek” heeft weer een nieuwe dimensie gekregen. En die koffietafel kan maar best voorzien zijn van een stevig stel poten.

PS. Mijn egaa vroeg zich af waar dit boek weer terecht moest komen. Maar eens het van de koffietafel af is, past het dus perfect tussen je platen, want het heeft het formaat van een lp, zij het een bijzonder stevige box. Maak je dus geen zorgen, liefje. 

(*) We geven het toe: we hebben het op moeten zoeken.