Onze man bij Belgian Asociality: Alles Moet Kapot!
Achtergrond
De vraag die je steeds weer krijgt als je vertelt dat je bij Belgian Asociality speelt is steevast "Bestaat dat groepje dan nog?". Wel, sterker nog, we hebben een onafgebroken geschiedenis van meer dan twintig jaar achter de rug. Toegegeven, de airplay is niet meer wat ze eens was, maar daar kunnen we niet echt wakker van liggen. In het Vlaamse verstarrend radiolandschap ligt alles wat stevig en Nederlandstalig is tegenwoordig blijkbaar gevoelig. Het was ooit anders, maar soms lijkt het alsof de radio maar over één stapeltje cd's beschikt. Och, niet getreurd, dat Belgian Asociality in het collectieve geheugen ietwat op de achtergrond is verzeild geraakt hoeft niet te deren. Getuige daarvan zijn de rijen dertigers en veertigers die zich elk optreden weer net achter de pogoënde jeugd opstellen. Keer op keer staan ze er, soms met kindjes aan de hand, maar steevast met een grijns om de mond die vrouwlief later op de avond zal opmerken met een "Schatje, gaat het zo een beetje ja?".
Onze zanger Mark Vosté is nog steeds de uber-frontman met een gigantische aaibaarheidsfactor. Beer van een vent, peperkoeken hart, kan geen néé zeggen. Welke vlaamse zanger duikt ten gepaste tijde nog 'n keer het publiek in, of krikt zowat elk optreden zijn mobilhome op naast de concertzaal om te blijven hangen tot in de allerlaatste uurtjes? Ik ken er eigenlijk geen. Afgelopen week nog was meneer Vosté nog niet te beroerd om in't holst van de nacht zijn mobilhome als depannage-service in te zetten om een onfortuinlijke fan uit de gracht te takelen. Ook die keer dat de plaatselijke motorbende een dronken man van het podium kwam verwijderen kregen ze nog een "Doe hem geen pijn hé!" achterna geslingerend.
Een waterval van verhalen van openbaar kunstbenut, backstage-ruimtes die niet meer zijn wat ze ooit waren en kleine faits divers allerhande krijg je bij Belgian Asociality trouwens ook kado. Ze ontstaan elk optreden opnieuw, elke avond weer, al blijven de meeste hooligan-hangarounds tegenwoordig gelukkig thuis en mogen we dit keer zélf al eens iets kapot maken. Getuige daarvan die nieuwe singel Alles Moet Kapot. Het enige dat er trouwens zowat élk optreden sneuvelt is één of ander onderdeel van de gloednieuwe drum van Bie. Basdrumkloppertjes, drumstokken en vellen kopen we tegenwoordig per dozijn in. Tja, je hebt een power-drummer in huis of je hebt 'm niet. Bie eet als ontbijt twee jazz-drummers in een tequila sausje. Bie drumde vroeger bij Zyklome A en is zowat de enige overgebleven oer-punker van de eerste generatie. Ook het idee om als nieuwe singel Alles Moet Kapot op te nemen, een nummer van De Jeugd Van Tegenwoordig (een Belgische punk band uit de jaren '80), komt uit Bie's verdorven brein.
Af en toe doen we grote festivals aan, maar ik heb m'n ogen al meermaals opengetrokken bij het ontdekken van alle piepkleine en middelgrote festivalletjes waar we werden geboekt. Belgie blijft het land met het hoogste aantal festival's per vierkante kilometer. Die ene familie uit Kinrooi die maar liefst vier podia, een drankstandje, cocktailbar én het allerbeste hamburger-kraam ooit in hun tuin hadden gezet onder het motto "het is een beetje een uit de hand gelopen verjaardagsfeestje" krijgen wat mij betreft de prijs van gezelligste festival op aarde.
Vaak wordt zowel de oma als de suikertante gemobiliseerd om je van spijs en drank te voorzien, die schoorvoetend achteraf komen vragen of het wel gesmaakt heeft. Dat doet het gelukkig altijd.
Dat Jorge (gitaarman) en ik tien jaar jonger zijn hebben we eigenlijk nog nooit gemerkt. Alleen moeten we qua ad-remheid af en toe onderdoen voor die jaren ervaring. Bekvechten met Mark en Bie loopt meestal in hun voordeel af. Drinken ook trouwens.
Concertgewijs moet je trouwens soms moeite doen om ons niet tegen te komen. Afgelopen weekend speelden we over héél Vlaanderen, van Tongeren tot in de Haan, drie optredens op minder dan 24u tijd. Al loopt de ritmesectie een beetje mank (ondergetekend mag met z'n gebroken voet alleen zittend spelen en Bie mag volgende maand een nieuwe knie gaan zoeken), de goesting druipt er elke keer af. AB, Trix, Maanrock, Marktrock, Coqrock, Kastival, you name it! Op het einde van de zomer heeft EMI iets leuks in petto voor de Belgian Asociality fans.
Hou't maar in't oog, want 'Alles Moet Kapot!'