Ontdekkingsreizigers, verenigt u!

Achtergrond

Ons loopt het water al in de mond als we al die namen van de (voorlopig) wat minder bekende bandjes bekijken.  Haal alvast uw tropenhelm boven en oefen uw tarzankreet, want we geven u een eerste rondleiding door een jungle van bands.  Hou u vast aan de takken (of lianen, zo u wil) van de bomen.

Ontdekkingsreizigers, verenigt u!



Met \'The Runaway Found\' sloeg de Britse groep The Veils (Donderdag, Club, 16u20) in 2004 iedereen met verstomming. De puike single Lavinia kreeg heel wat airplay en ook het hele album kon boeien dankzij de emotievolle stem van Finn Andrews. In juni van datzelfde jaar sloeg het noodlot voor de groep die refereert naar Suede en Placebo echter toe. Andrews flikkerde iedereen uit de groep en zocht nieuwe bandleden. Met deze nieuwe band brengt hij de week na Pukkelpop \'Nux Vomica\' uit, die volgens internetlekken het debuut zeker overtreft. Of dit ook zo is, kan u in preview ontdekken op donderdag in de Club, waar ze waarschijnlijk heel wat nieuwe nummers zullen spelen.

¡Forward Russia! (Vrijdag, Marquee, 12u35), is een band die al gekend is bij de hipcats onder ons, maar waar het grote publiek nog niet voor is bezweken. Op verschillende websites worden ze aangeprezen als de opvolgers van Bloc Party want net als hun generatiegenoten spelen ze een soort indierock met heel veel post-punk invloeden. Deze Leedse groep vuurde begin augustus zijn debuut \'Give Me A Wall\' op ons af waar de titels de naam van een nummer (Thirteen, Twelve,...) hebben meegekregen. In hun thuisland zijn ze al groot en ze zijn vast van plan om het Europese vasteland te veroveren. Voor wie de hype te snel af wil zijn, reserven we een plaatsje in de Marquee op vrijdag.

Het Deense Mew (Donderdag, Club, 19u15) heeft al heel wat platen op zijn curriculum maar deed in ons land pas een beetje stof opwaaien dankzij het epische Comforting Sounds uit hun album \'Frengers\'. Ook andere nummers deden het goed en zo belandde 156 zelfs op een Studio Brussel verzamelaar. Hun sterkste werk blijft echter \'Frengers\' want hun iets stevigere opvolger \'Mew And The Glass Handed Kites\' viel vooral op dankzij de spuuglelijke hoes. Toch blijft de muziek een aanrader voor iedereen die zwijmelt voor de betere dreampop en voor iedereen die houdt van bandjes die nog niet volledig zijn doorgebroken maar wel een aantal wereldnummers in hun mars hebben. Een aanrader in zijn soort.

Op zoek naar een vrouwelijke stem met pit? Dan wordt u donderdag verwacht door Regina Spektor (Donderdag, Club, 21u00). De Russisch/Amerikaanse folkdiva weet niet enkel als de beste hoe ze haar piano moet bespelen maar kan ook heel goed overweg met het publiek. Haar ijzersterke songs getuigen van eigenzinnigheid en vastberadenheid en dit alles op hoogstaande melodieën. Regina brengt een uitgebreid en zeer uiteenlopend repertoire maar doet dit alles met dezelfde stijl. Schuif dus zeker aan voor een portie hoogstaande Spektor-folk op donderdag.

AmenRa (Zaterdag, Wablieft!, 17u55) is ondertussen al een gevestigde waarde geworden in het wereldje van de betere hardcore. Deze band speelt niet zomaar hardcore, maar een prachtige mix van lange eentonige en uitgerokken instrumentale stukken samen met een verpletterende stem. Je kan deze band vergelijken met Isis meets Norma Jean. Breng je oordopjes alvast mee want deze band gaat je tegen een rotvaart tegemoet komen.

De eerste cd van het Midlake-vijftal (Zaterdag, Marquee, 12u35) uit Denton (Texas) ging redelijk onopgemerkt voorbij maar met hun tweede \'The Trials of Van Occupanther\' scoren ze wel en is wereldwijde aandacht hun deel. Dit is pastorale rock met invloeden van Crosby, Stills, Nash & Young, America en recenter Grandaddy. Waren er op hun debuut nog veel verwijzingen naar Mercury Rev dan hebben de heren van Midlake nu resoluut gekozen voor een retraite in het landelijke Woodstock en een terugkeer naar een meer landelijk geluid. Frontman Tim Smith is tegen de vooruitgang en wil met zijn mooie liedjes terug naar de natuur en met mooie harmonieuze samenzang en natuurlijk ingekleurde songs zijn ze daar ook wel in gelukt. Denk aan de Neil Young klassiekers \'Harvest\' en \'After The Gold Rush\' en je hebt een mooi idee van wat te verwachten.
[pagebreak]
Met hun opvallende looks en simultane choreografie doen The Pipettes (Vrijdag, Club, 12u35) de fameuze girl groups uit de sixties herleven.  De muziek valt dan weer eerder terug op de Spector-sound. 
Het resultaat is een uiterst aantrekkelijk en bovendien ook muzikaal relevant geheel.  Misschien een beetje uit de toon op een festival als Pukkelpop, maar precies daarom de moeite.

Met zijn alter-ego-band Cursive (Zaterdag, Club, 15u30) kan Tim Kasher zijn agressie en zijn woede kanaliseren.  Aan hun nieuwe plaat \'Happy Hollow\' hebben ze dan wel blazers toegevoegd, dat neemt niet weg dat ze er nog steeds in slagen om een bak teringherrie uit te kappen over de hoofden van het argeloze publiek.  En precies dat gaat gebeuren op Pukkelpop, let op onze woorden.

Lange titels en een eigenzinnige mix van punk en elektropop maken van Panic! At The Disco (Zaterdag, Skate Stage, 17u55) het laatste snoepje van de week.  Hun hoge notering in Studio Brussels Afrekening bewijst dat er een publiek voor is. Wedden dat het drummen wordt voor het Skate Stage op zaterdag?

Het Londense vijftal van Hot Chip (zaterdag, Club, 20u35) zal u ongetwijfeld over een tegel, of een grasperk zo u wilt, of vijf laten shaken. Boy From School zal u mogelijk bekend in de oren klinken als u niet te beroerd bent af en toe eens naar de radio te luisteren. Met hun electro, die soms poppy aandoet en dan weer minimalistisch, hebben ze een eigen sound te pakken. Belletjes, synthesizers en een dromerig hoge stem met daaronder een vette beat. 

Een tweede plaats op de Limbomaniawedstrijd werd onlangs nog veroverd door deze Hasseltse band. The Shovels (Vrijdag, Wablieft!, 13u15) is een band die opgericht werd  door sixtiesfan Eric Debny, ze trekken dan ook ten strijde tegen de  hedendaagse muziekcultuur.  De leden noemen hun genre "Dwalm", maar laten we het gewoon op leuke feelgood pop houden.

De band rond Carim Clasmann and Galia Durant – kortweg Psapp (Vrijdag, Club, 11u30) - wordt vaak in de  schoenen geschoven dat zij verantwoordelijk zijn voor de term "toytronica". Electronica met humor en kinderlijk naïeve trekjes, vreemd en melancholisch. Moeiteloos laveert dit duo tussen electronica, folk, jazz en pop.

Gang Gang Dance (Zaterdag, Club, 11u25) is chaotisch, avontuurlijk, organisch, en dansbaar. Dit zijn slechts enkele termen om het werk van deze Amerikaanse band te omschrijven. Een smeltkroes van stijlen, van Oosterse en Afrikaanse invloeden over rock en electronica, en toch stijlvol gecombineerd. Wie van tijd tot tijd wel een experiment weet te appreciëren kan zich maar best laten verrassen door Gang Gang Dance.

8 november 2008
admin