Online onvindbare Belpop

Toegegeven, wij bewaren de langspeelplaten op een duidelijk zichtbare plaats en de cd’s in een ruime kast in de berging, maar we bewaren die cd’s wel degelijk nog steeds. Idioot in tijden waarin alle denkbare muziek voor een schappelijke prijs per maand slechts enkele vingerbewegingen verwijderd is, zou u denken. Maar af en toe zien we ons toch genoodzaakt nog eens een blinkend schijfje boven te halen, omdat bepaalde platen om duistere redenen niet te vinden zijn op Spotify of YouTube. Hou dus uw ogen open op rommelmarkten, als u uit nostalgie tussen de spotgoedkope cd’s loopt te snuisteren.

Durango – 'Shipwreck Party'

Deze cd is al jaren een goede vriend in de auto. In dezelfde periode deed El Fish experimentele dingen met blues en Durango mixte daar vettige rock en een heel eigen stem bij. Overstuurde falsetstemmen, funky akoestische riffs, nummers om met een décapotabel de zonsondergang in te rijden. Internationale klasse, helaas te weinig erkend.

De tweede plaat is wel op YouTube te vinden, heeft op het moment van schrijven tien likes en geeft ook een goed idee van het karakter van de groep, maar de eerste was gevarieerder. Een klein lichtpuntje: frontman Fred Verhaegen gaat tegenwoordig als Kaai Man door het leven en brengt zeer binnenkort een plaat uit die al even origineel en swampy belooft te worden als het werk van Durango. En als je het hem lief vraagt, kan je bij hem wellicht nog een exemplaar van de platen van Durango kopen op een optreden.

Thé Lau – 'De God Van Nederland'

Nee, goed, Thé Lau is geen Belg. De titel van de plaat verwijst ook naar de noorderburen. Toch is er enige Belgische invloed in de vocalen van Sarah Bettens, die toen nog gewoon zo heette (en dus mogen we dat hier ook schrijven). Mixage en enige opnames vonden plaats in de legendarische Jet Studio in Brussel voor de liefhebbers van details. En vooral: het drumwerk van Marc Bonne, één van onze topdrummers, is zonder meer fantastisch. Waar Mensen Wonen is een stream of consciousness van een drumvelvernietigende intensiteit, een song die in een rechtvaardige wereld bovenaan elk Beste-Nederlandstalige-Nummers-lijstje zou moeten staan. Zelden klonk Thé Lau zo intens en internationaal.

Tweedehands zien we exemplaren verschijnen voor tientallen euro’s. En eerlijk gezegd: we zouden het er nog voor geven ook.

Roland – 'Little Sweet Taste'

Roland is een all round toffe pee en hij schudt met de ogen toe fijne bluesjes uit polsen en keel, maar wat ons betreft maakt hij het zich soms al te gemakkelijk door op routine te spelen. Op plaat durft hij wel eens een extra “efforreke” te doen.

Op ‘Little Sweet Taste’ vinden we hem op de top van zijn kunnen qua elektrische blues, al is ‘Last Letter Home’ – dat meer inspiratie vindt in de folk – van quasi-gelijk niveau. Of ‘Good As Bad Can Be’, met de gewoonlijke muzikanten plus RvhG en André Brasseur en een pak fijne muziek. Sommige van deze albums zijn heruitgebracht op cd, maar online speuren we er vergeefs naar.

The Last Tribe – 'The Last Tribe'

Nog een Roland-plaat, maar van een ander kaliber. Wereldmuziek avant la lettre. Toch in arm Vlaanderen. Sommige tracks zijn nog op Roland-compilaties te vinden en klinken nu misschien niet wereldschokkend, maar in 1990 waren die combinaties van elektronische en etnische percussie, soundscapes en humor nog niet zo vanzelfsprekend.

Sweater – 'Talking To Earl'

Wie nog 'De Afrekening'-cd’s heeft uit de tijd dat wij nog beter pasten bij Studio Brussel en vice versa, kan misschien Lovebirds nog terugvinden, de melodieuze single uit deze plaat. Het stak niet op een opgewekte uptempo song meer of minder. En als ons geheugen ons niet bedriegt, herinneren we ons concerten met stagedivers. Als ons geheugen ons wel bedriegt, kan dat natuurlijk liggen aan het feit dat je toen wel eens een combat tegen je kop kon krijgen. Maar daar maalde niemand om.

Frontman Jo Smeets bracht recent als Greybound de plaat ‘Everything You Say Is True’ uit, waarop de klank van weleer zeker nog doorschemert en die ook op daMusic positief werd ontvangen. Gaat dat dus zien zo gauw het kan. En vraag vooraf misschien eens of Jo Smeets niet nog een exemplaartje van deze plaat op overschot heeft.

Marvelas Something - 'Marvelas Something'

Het debuut van de band, die tegenwoordig min of meer gereïncarneerd is in Stadt, viel op. Alleen al omdat dat debuut bestond uit drie cd's. Niet meteen je doorsnee starter, toch? Je kan de box - want dat is het tenslotte - nog steeds hier of daar tweedehands vinden. En als je een beetje van jazzrock houdt, dan ben je er wel even zoet mee. Fulco Ottervanger en de andere leden van de band hebben te veel energie en inspiratie om zich bij slechts één project te houden. En dat bleek hier al volop. Ga dus op zoek, liefhebbers van de betere potpourri, en geniet van dit kleinood op cd. Want online vind je er niks van terug (tenzij dan een lovende bespreking hier of daar).