Oiseaux-Tempête - Unworks And Rarities (2012 - 2015)

Achtergrond

Een vanuit Parijs opererend trio, zo fluisteren doorgaans welingelichte bronnen. Frederic Orland, Stéphane Pigneul (FareWell Poetry, Le Réveil des Tropiques) leerden toevallig drummer / percussionist Ben McConnell kennen, die eerder al op platen van Beach House, Au Revoir Simone en Marissa Nadler te horen was. Aldus ontstond Oiseaux-Tempête.

In 2013 bracht het trio hun debuut uit bij het Brusselse label Sub Rosa, dat zich in experimentele muziekstromingen specialiseert. Na 'Re-Works', een remix van het debuut, breidt het trio in 2015 uit met basklarinettist Gareth Davis die het geluid en de dynamiek van de band versterkt. Het in drie dagen opgenomen 'Utopiya' bevatte onder meer gastbijdragen van G.W. Sok (The Ex) en liet vooral horen hoe de band een uitgebreider klankpalet opzocht. Recent verscheen 'Unworks & Rarities', dat zoals de titel aangeeft een paar curiositeiten van dit uitzonderlijke muzikale gezelschap verzamelt.

Dat dit album vooral in goede banen geleid wordt door Oberland en Pigneul, mag duidelijk wezen aan de gastdrummers (o.a Jean Michel Pirès, Sylvain) die naast Ben McConnell op dit album te horen zijn. Verder speelt ook Christine Ott met haar Ondes Martenot een nogal bepalende rol. Samen met  de spoken word van G.W. Sok en de basklarinet van Gareth Davis leidt dat tot een erg boeiend resultaat.

Oiseaux Tempete lijkt een beetje te shoppen tussen verschillende genres en stijlen. Zo begint het album als erg traag ontwikkelende atmosferische ambient maar passeert het onder meer langs de haltes freejazz en krautrock waarbij en route behoorlijk wat muzikale improvisatie getankt wordt.

Het nieuwe album is wat korter dan de vorige albums, zo blijkt. Met zes tracks, waarbij de eerste twee zowat de helft van de plaatlengte vormen, blijft het nochtans allemaal erg strak. En vormt het tezelfdertijd een mooi aaneensluitend geheel.

Opener Eclipse & Sirocco klokt meteen af op negen minuten. Een ambient klanklandschap waarbij uitgestrekte, van zon vergeven zandvlakten gesuggereerd worden. Heerlijk om in te verdwalen of jezelf in het mysterie onder te dompelen. Gaandeweg duiken zelfs klassieke invloeden op. Meteen is ook duidelijk dat dit album niet direct de hitlijsten zal bestormen. Het is vrije, improvisatorische muziek met een duidelijk politiek geladen energie. Waarmee deze band wat in het verlengde van een band als Godspeed You Black Emperor gesitueerd zou kunnen worden.

Huidige 'single' is Quai De L'Exil dat met zijn lome gitaarimprovisaties naar westernmuziek hint. De band neemt ook hier ruimschoots de tijd om de compositie te ontwikkelen. Na een paar minuten sfeerschepperij (zoals ook op Black As Midnight On Moonless Night) wordt het wat wilder en komen er stevige drumuithalen bij, waarna de song volledig uit zijn voegen barst en de zaken op messcherp zet. Krachtig, sfeervol en rijk aan klankkleur.

Her en der, zoals onder meer op No Go(L)d No Master en The Strangest Creature On Earth horen we field recordings en spoken word. Die vergemakkelijken de overdracht van een politieke boodschap voor Oiseaux Tempête, die zich laat hoofdzakelijk laat voorstaan op instrumentele muziek.

'Unworks & Rarities' is geen gemakkelijke hap, laat dat duidelijk zijn. Maar voor avontuurlijke muziekliefhebbers, die pakweg al eens iets gehoord hebben van DAAU of A Silver Mt Zion, is dit een feest. Met The Strangest Creature On Earth pakt het de luisteraar uiterst genadeloos in. Het echte prijsbeest bevindt zich echter in de staart: Nec Megitur start dan wel met freejazzaccenten, maar is eigenlijk een grandioze finale vol vuurwerk. Op dik drie minuten tijd perst de band er in een onwaarschijnlijk straffe, demonische vorm nog eens alles uit. Game, set and match voor Oiseaux Tempête. En dat voor een album met slechts enkele rarities en outtakes. 

Wat een ontdekking. We zijn alvast razend benieuwd naar een volgende release en hopen de band hier bij ons snel eens live aan het werk te kunnen zien.