Nog elf om het WK18 uit te wuiven

Wiki

Nee, elf Engelse songs, dat zou te eenvoudig zijn. Dus zochten we troost in andere ideeën. Het is dan ook de troostfinale die onze Rode Duivels tegen de Engelsen spelen.

Dat het thuisfront aan de zijde van de voetbaliconen staat, is duidelijk. Ongetwijfeld hangen ook in Engeland, net als hier, de vlaggen allemaal uit. Dus onze jongens kunnen alle hulp gebruiken. Bill Withers legt het even uit.

 

 

Maar wij zijn geen egoïsten, meneer. Iedereen ziet af, als je in een troostfinale terechtkomt. Everybody Hurts !

 

 

Aan de andere kant moeten de Engelsen de realiteit wel onder ogen durven zien.

 

 

Of om het met de woorden van enkele Zweden – door wie werden die ook alweer gewipt? – te zeggen:

 

 

Hoe dan ook, nog één match en dan is het allemaal voorbij. Alleen is het voor de ene iets meer voorbij dan voor de andere.

 

 

En wat dat coming-home-gedoe betreft. Ze komen dan inderdaad naar huis, de Engelsen, zij het niet op de manier die ze voor ogen hadden.

 

 

Eén ding staat buiten kijf: je hebt een winnaar (in een rood kleurtje) en je hebt.een...

 

 

Maar geen nood, ook in Engeland zullen er troostende woorden zijn. Alleen zullen zij er waarschijnlijk iets meer nodig hebben dan wij.

 

 

Het zo ver drijven als Mark Linkous zou overdreven zijn. Die wist trouwens perfect hoe soelaas te bieden.

 

 

De bagage zal alvast gepakt staan. Want, jongens, winnen of verliezen, naar huis moet je toch.

 

 

Bij ons blijft het geloof alvast bestaan dat er nog één en ander in zit. En maar goed ook, want het zou zonde zijn dit momentum zomaar te laten wegglijden.

 

 

Op naar het Europees kampioenschap in 2020 dus. Maar nu eerst die Engelsen een veeg uit de pan geven. “The easy way”, mijn oor!