#NinetiesMomenten - Liz Phair - Fuck And Run (2003)
Altijd een hachelijke onderneming om te gaan voor een reeks beste sngs uit de nineties. Deze keuze is dan ook puur arbitrair. (PS Er wordt niet met de jury gecorrespondeerd).
Eén van dé debuten uit de nineties en ook nog eens één van de meest besproken songtitels.
“Fuck and run / Even when I was seventeen / Fuck and run / Even when I was twelve”, sprak onmiddellijk tot de verbeelding en ook de Spartaanse lo-fi uitvoering was briljant in alle minimalisme. En dat een volledige plaat lang op 'Exile In Guyville'.
Fuck And Run is een soort "coming of age"-song voor generaties meisjes die de 'colllege boys" moesten “verdragen”, al dan niet in romantische relaties, met seksuele vrijheid en schuldgevoel, zelfrespect en alles daar tussenin. Let niet te zeer op de expliciete titel, want de song gaat net zozeer over hartenbreektoestanden.
Over een vaag gedesillusioneerde vrouw en haar oprechte zorgen zonder de ondertoon van pakweg Joan Osborne of het revanchisme van Alanis Morrisette. "I can feel it in my bones / I'm gonna spend my whole life alone". Het nummer werd vanwege het expliciete geen single, maar had het wel moeten zijn, want de radio’s plugden het als dusdanig, waardoor het de trekker werd voor de lp en uitvoerder Liz Phair.
Het nummer was in 1991 al een eerste keer op de mensheid losgelaten op de Chicago cassetteverzamelaar 'Girly-Sound' en werd herwerkt voor het debuut. En ook vandaag werkt de song met de hoge meezingfactor en de autobiotekst nog steeds.
Bij de heruigave in 2018 verklaarde Phair: "I don’t think the facts were exactly right, there was no one encounter that I went home and just wrote the song about—I think I had a couple different hook-ups where I wound up in someone’s room who was a perfectly nice person but I wasn’t ready to have sex with them. And we either had sex or almost had sex—some situations that I had gotten myself into, wanting something that wasn’t what I got and coming away with that confusion of I participated willingly but I still felt wrong about it'.
'I couldn’t find a place to be in the world where things happened in a way that felt like they should. It was a song lamenting my inability to find what I was looking for and placing myself in situations that felt bad. Every night you think, This is it, I’m gonna do it right this time, and then you wake up in the morning like, Nope, once again I feel like I’m harming myself trying to find love, which is something that I want to find. It was really hard. It’s still really hard, nothing’s changed."