#Nineties - Sonic Youth - Kool Thing (1990)
Het was een bewogen periode die aan het begin helemaal en redelijk onverwacht wijd open werd gereten door Smells Like Teen Spirit van antihelden Nirvana, die in een mum van tijd het hele muzieklandschap wijd openscheurde, waarbij de meest onverwachte en ondergrondse groepen bejaagd werden door de multinationale topplatenmaatschappijen. Plots had iedere CEO lang haar, een ruiten hemd, een sik en Doc Martensboots aan de beleidstafel. Not! Maar het leverde wel een hele rits bijzondere hits.
Een geniale brok opwinding, ingeleid door de allercoolste Kim Gordon, die er zelden moorddadiger en wellustiger uitzag als in de clip van de eerste single op een major label (Geffen). Het deerde hen niet om weerbarstig te zijn en te blijven. Het is altijd archi-moeilijk kiezen uit de uitgebreide catalogus en ook in de nineties is het lastig bepalen wat de meest opwindende brok sonisch laweit was, maar dit is hoe dan ook een topper.
Met ook de typische onderkoelde vocalen van Chuck D van Public Enemy. De samenwerking kwam bijna als vanzelf tot stand, toen bleek dat Public Enemy en Sonic Youth samen een plaat aan het prepareren waren in dezelfde, kleine studio in New York. Hiphop en alternatief gingen uitstekend samen. Thurston Moore: "It was real exciting for us. We're big fans. They were aware of us – I think they were kind of curious about us. Their scene is aware ours exists, but it all melts together. So, you know, we might as well be Blondie!... Chuck was around, Kim (Gordon) asked him if he'd come in, do the song, say those lines – and he elaborated on it a bit, and grooved along."
Van zesde plaat 'Goo' en een ode aan oerrapper LL Cool J. Kim Gordon had hem in 1989 geïnterviewd voor Spin Magazine en stak haar bewondering voor LL Cool J niet onder stoelen of banken. Kim Gordon: “I had a thing for male Black Panthers, I also loved LL Cool J’s first record, 'Radio', which was produced by Rick Rubin and Going Back To Cali was one of my favorite music videos because as someone who grew up in L.A. I appreciated “the humorous way it made fun of the 1960s archetypal Southern California sexy white-girl aesthetic.”
Naar verluidt zou deze song van Sonic Youth de eerste zijn geweest, die Brian Molko van Placebo ter ore kwam, en hem instant geïnspireerd hebben om een groep op te starten.