#NativeAmericans - Willy DeVille

Native Americans, de bevolkingsgroep die altijd aan het kortste eind trekt als blijkt dat er uranium, olie, goud of andere grondstoffen in de grond blijken te steken of gewoon omdat de immo-maatschappijen opschuiven en het reservaat weer mag verkleinen of verkassen. Een week lang brengen we hen onder de aandacht.

Willy DeVille - My One Desire (1995)

Je zou het van de spichtigste onder de rockers misschien niet verwachten, maar langs moeders kant had hij bloed van de pequotstam uit Connecticut door de aderen stromen, maar er waren ook Baskische en Ierse sporen in zijn DNA terug te vinden. Of zoals hij het zelf stelde: "A little of this and a little of that; a real street dog." En zo zat ook zijn muziek in elkaar: hoopgevend, rock, blues, doowop, cajun, New Orleans, donker, onverwacht en dynamisch!

Wij kregen My One Desire ooit mee uit een nachtprogramma en waren ervan overtuigd de nieuwe Dead Can Dance te horen (die donkere stem, dat Oost-Europees tokkelsnaarinstrument). Shazam bestond niet en de playlist kon je (nog) niet googlen. Maar op één van de vele excursies naar stoffige platenwinkeltjes vond we plotsklaps een cd terug van 'Loup Garrou' van Willy DeVille en herkenden daarop aan de titel My One Desire. Alles viel op zijn plaats.

Het donkerste liefdeslied dat we kennen. Het zou perfect gecoverd kunnen worden door Mark Lanegan, maar het is/was en zal altijd blijven van wijlen William Borsey (Stamford,Connecticut) 25 augustus 1950 - New York, 6 augustus 2009), also known as Willy DeVille: "I'll tell you what it is I need / to turn this spark into fire / Come close and hold me tighter still / it's you my one desire".