#NativeAmericans - Jesse Ed Davis

Native Americans, de bevolkingsgroep die altijd aan het kortste eind trekt als blijkt dat er uranium, olie, goud of andere grondstoffen in de grond blijken te steken of gewoon omdat de immo-maatschappijen opschuiven en het reservaat weer mag verkleinen of verkassen. Een week lang brengen we hen onder de aandacht.

Jesse Ed Davis - Natural Anthem (1973).

Een van de herontdekkingen uit de docu 'Rumble, The Indians Who Rocked The World' was toch wel Jesse Ed Davis (comanche). En bij nader onderzoek gaat het hier om een regelrechte topper. Vooral als sessie-gitarist gewild en gewaardeerd door velen, gaande van Taj Mahal, waarvoor hij zowel gitaar als piano speelde (ook te zien in 'The Rolling Stones Rock And Roll Circus' uit 1968).

Begin jaren zeventig ging hij solo en mocht hij schoon volk op zijn platen ontvangen (Leon Russell, Clapton, Gram Parsons) waarna hij alweer snel sessies verzorgde voor George Harrisons 'Concert For Bangladesh' alsook voor Gene Clark, Jackson Browne, Bob Dylan, John Lennon ('Walls And Bridges' en 'Rock & Roll') en Ringo Starr.

Daarna ging het lichtjes mis toen hij op de US-Tour van The Faces als tweede gitarist kennis maakte met drugs en alcohol, die hem niet meer losten tot hij in 1977 uit gezondheidsredenen naar Hawaii verkaste, een afkickproces waarbij hij meer dan vijf jaar uit de openbaarheid verdween. Tot hij door goede vriend en indiaans activist John Trudell werd opgepikt voor het magistrale 'AKA Graffitti Man' (voor Bob Dylan de plaat van het jaar).

Hij wijdde zijn laatste jaren als raadgever aan de American Indian Free Clinic in Long Beach, maar het beest kreeg hem alsnog te grazen en op drieënveertigjarige leeftijd overleed hij in 1988 aan een overdosis