#NatalieMerchantKiest - The Beatles - Rocky Raccoon (1968)

Eén van de meest waardige van 10 000 maniakken is de elegante Natalie Merchant. De Amerikaanse neo-folk zangeres geeft deze week een inkijk in haar muzikale invloeden.

Ook Natalie Merchants ouders waren grote Beatles-fans. Voor haar begonnen de dingen een vreemde draai te krijgen, toen de Fab Four met 'Sergeant Pepper' een eigen wereld tevoorschijn toverden. Maar op het zogenaamde 'White Album' gingen ze nog een stap verder door een geheel nieuw universum te bestrijken met tal van genres en nieuwe, onontgonnen deelgebieden. De muziek kende bijna geen enkele grens meer: van folk tot rock tot pop tot noise.

Het vreemde voor Merchant was dat ze eerst Rocky Raccoon hoorde en pas veel later in aanraking kwam met Amerikaanse country, terwijl de affiniteit zeer duidelijk is. De witte was voor haar een soundtrack voor die hele rare, vroege jaren zeventig. Dat album kwam uit in 1968, maar zou nog lang op vele fronten en bij vele artiesten doorklinken. Vreemd genoeg is het ook de plaat waar ze vaker dan bij andere nummers skipt. Why Don’t We Do It In The Road bijvoorbeeld, waarvan ze stelt dat "even as a kid I knew that was nasty".

Rocky Raccoon is een Lennon-McCartney-compositie, maar vooral van de hand van Paul, die de song schreef in Rishikesh, India tijdens de zogenaamde transcendentale meditatietrip begin 1968.  Naar verluidt was het uiteraard Lennon, maar ook Donovan, die bijdroegen aan de song, die gebaseerd was op de Marvel Comic-figuur Rocket Raccoon. 

Een countrysong met een honky-tonkpiano, ingespeeld door producer George Martin, en met John Lennon op mondharmonica (de laatste keer op een Beatlesplaat). Over een driehoeksverhouding tussen Rocky, zijn vriendin Lil Magill en Dan, de man waarvoor ze overspel pleegt. McCartney zou in 2008 in Mojo vertellen dat het een pastiche was eerder dan een stijloefening in country: "I was basically spoofing the folksinger."