#Muzikaleschilders - Wings - Picasso’s Last Words (Drink to Me)(1973)

Rocksongs geïnspireerd door een schilder of met een forse referentie naar een kunstwerk. Frida Kahlo opperde ooit dat ze bloemen schilderde opdat ze niet doodgaan. Muzikanten doen ongeveer hetzelfde.

Als tiener waren wij dermate onder de invloed van The Beatles en hun impressionante erfenis dat we ook de offspring van de afzonderlijke Fabbies op een bijna religieuze manier aanbaden. En laat ons eerlijk zijn: in hindsight hebben we afzonderlijke exploten als 'All Things Must Pass' (1970) van George, 'Plastic Ono Band' (1970) en 'Imagine' (1971) van John en - allez hop dan - 'Ringo' (1973) van Ringo leren waarderen en op het terechte verhoogje geplaatst.

Maar er was toch één Beatle die bijna permanent in de spotlights stond en die ons, meer dan de anderen, bezighield in de jaren zeventig. En dat was sympathieke Paul die met Wings de meest geprofileerde koers aanhield. Die ook het vaakst de boekskes en de ether haalde. De discussies kunnen veertien dagen duren of dat terecht was of niet, het was zo. Hij was de meest prominente en aanwezige ex-Beatle. En het afzonderlijke, bijzonderste exploot was 'Band On The Run', waar alles in zat: supersingles en albumtracks die zich niet onmiddellijk prijs gaven, maar vaak complex, subtiel gearrangeerde werkstukken waren.

Zoals Picasso’s Last Words (Drink to Me). Ontstaan op suggestie van acteur Dustin Hoffman, die McCartney uitdaagde om een song te schrijven met de woorden uit een een magazine-artikel over schilder Pablo Picasso. Een opera-achtige aanpak, waarin hij ook nog flarden van Jet en Mrs. Vandebilt laat passeren. “Drink to me, drink to my health / You know I can’t drink anymore”, zijn naar verluidt de laatste woorden van Picasso, die hij in het refrein inlaste.

Blijkbaar is het schilderwerk van McCartney ook beïnvloed door Picasso, maar musiceren doet hij zoveel beter.