Moke

Achtergrond

In Nederland is de Amsterdamse band Moke inmiddels een gevestigde naam en daarom is het hoog tijd om de band eens uit te lichten. Niet alleen om de band ook hier wat onder de aandacht te brengen, maar gewoon omdat Moke prachtige popliedjes aflevert. Bovendien is de weg naar het succes er een om in te lijsten.

Felix Maginn (zang/gitaar), Phil Tilli (gitaar), Eddy Steeneken (toetsen), Marcin Felis (bas) en Rob Klerkx (drums) zaten in 2006 allemaal zonder band en bundelden vervolgens hun talenten tot wat uiteindelijk Moke zou worden. Goed, dan heb je een band en een naam, maar hoe moet het dan verder?

De band treedt op in het tv-programma 'De Wereld Draait Door', doet in Engeland twee voorprogramma's voor niemand minder dan Paul Weller en singles Last Chance en This Plan van debuut 'Shorland (2007) krijgen aardig wat airplay. Er is echter meer voor nodig om bekendheid te werven, en daar kunnen de heren van Moke als geen ander over meepraten.

In het voorjaar en de zomer van 2007 speelt de band op zowat elk festival waar ze mogen en kunnen spelen. Van het kleine Knorpop - geloof ons, daar wil je niet staan - tot uiteindelijk het grote Pinkpop. Hier en daar wordt er ook in kleine zalen zoals Doornroosje in Nijmegen gespeeld. De heren werken zich op en naast - de bandleden waren toen  ook roadies - het podium letterlijk en figuurlijk in het zweet.

In de jaren die volgen groeit de fanbasis gestaag en najaar 2009 is er dan het donkere 'The Long And Dangerous Sea' en zetten de inmiddels door Karl Lagerfeld gestileerde heren van Moke met Switch wederom een hit op hun cv.

Inmiddels zijn we vijf jaar verder en de derde langspeler 'Collider' is een feit. Om het album te promoten doet de band een fikse clubtour bij onze noorderburen en bracht het de single Burning the Ground uit.

Het is prachtig om te zien hoe Moke door keihard werken hun doel heeft weten te bereiken. Ze namen misschien The Long Way (een song op 'Shorland' over Maginn's jeugd in Noord-Ierland), maar aan het einde van het verhaal is het Moke die zegevieren. Daar kan je alleen maar veel respect voor hebben.