#Mid80s - Felt - Primitive Painters (1985)

Zo ergens midden de jaren tachtig beleefden we een leuke hausse met puik materiaal van The Smiths, Lloyd Cole & The Commotions, The Triffids of Prefab Sprout. Maar net onder die toplaag schuilden er nog een paar sonische hebbedingetjes die we deze week graag even aan de oppervlakte brengen.

In de eerste jaren aan de VUB zat ons hoofd en hart nog helemaal in de zwaarste wavemood en waren The Cure, Cocteau Twins, A Certain Ratio, Joy Division, Wire, The Fall et tutti quanti de norm waaraan één en ander werd afgemeten. Vers aangekomen in Brussel plunderden we bibliotheken aan het Muntplein en in de Passage 44 en platenwinkels als Caroline en MusicMania op zoek naar nieuw materiaal.

Terwijl we in de C-bakken Cocteau Twins aan het monsteren waren, leek het of op de achtergrond aan een behoorlijk luid volume een onbekende Cocteau Twins de winkel in geslingerd werd. Tot de stem duidelijk niet die van Liz Fraser bleek te zijn. Bij nader onderzoek bleek het om ene Lawrence te gaan die het welluidende groepje Felt aanvoerde en dat met Primitive Painters, een wonderlijk veelkleurig melancholisch ding van maar liefst zeven minuten. En dat was geen seconde te veel.

Het is een favoriet gebleven en het feit dat hij nogal Cocteau Twins aandeed, had veel te maken met het feit dat Twin Robin Guthrie producer van dienst bleek te zijn, die dan ook nog eens die andere Twin Liz Fraser met die aparte stem een mooie draad doorheen het nummer liet weven. Ook de rest van de lp 'Ignite The Seven Cannons' klinkt als een klok met puntschoenen en de zwarte winterjas van op tram negentig vanaf het Rogierplein via Schaarbeek richting Etterbeek met de koptelefoon op elf.